 |
| Loes |
De
dag begint met een ballonnenclown. Yvonne en ik praten met
andere ouders. Yvonne spreekt een Belgische dame. Haar zoon heeft kanker. Nu is
hij schoon. Toch leeft moeder met angst. Er is niemand in haar omgeving die
haar gevoelens begrijpt. Voor mij weer een bevestiging dat social media
positief werken. Als ik niet blog en twitter, dan zijn de ouders van Nina voor
mij misschien de eerste mensen die mijn gevoelens begrijpen. Inmiddels ken ik
veel lotgenoten. Deel ik mijn ervaringen en gevoelens met hen. Lang leve de social
media.
 |
| Anton en Siem |
’s
Middags gaan we naar de Efteling. Het begint te regenen. Snel terug naar Villa
Pardoes. Daar schrijf ik een verhaal over de eerste drie maanden van Stichting
KanjerGuusje. Dit kan worden geplaatst op de website van de stichting. Ik realiseer
me tijdens het schrijven dat er veel is gebeurd. De stichting werd al opgericht
toen Guusje nog geen drie weken dood was. Snelheid past bij mijn karakter. Als
ik energie heb, kan ik bergen verzetten.
Na
het avondeten een bingo. Iedereen vertrekt na afloop naar hun huisjes. Alleen
Ingrid en Norbert blijven zitten. We spreken over de laatste uren van onze
kinderen Nina en Guusje. De tijd voor het overlijden. Indringend ervaringen.
Goed
contact tussen ouders. Ook tussen de kinderen. Ingrid en Norbert hebben twee
kinderen bij zich. Dochter Lene kan goed opschieten met Loes. Zoon Siem met
Anton. Het wordt een mooie week. Voor ouders en voor kinderen.
