Het is 7 uur. Drie zussen, twee broers, vader en moeder staan voor de deur. Daar gaat ie. Lang zal ze leven. Cadeautjes uitpakken. Naar beneden. Slingers. Versierde stoel. Verjaardagskaarten.
Guusje’s verjaardag. Nog nooit werd er zo naar uitgekeken. Nog nooit door zoveel mensen. Nog nooit was het zo spannend. Nog nooit zo onzeker.
Als iemand mij op maandagochtend, een week geleden, had gevraagd of ik erin geloofde dat we Guusje’s verjaardag vandaag thuis zouden vieren, dan had ik deze persoon teleurgesteld. Toch gebeurde er precies op die maandag iets ongelofelijks. Het lukte de artsen om de pijn onder controle te krijgen.
Ik ben zo blij vandaag voor Guusje. De vlag wappert vrolijk in de wind. Iedereen mag het weten. We hebben feest. Het mooiste cadeau voor ons kleine blonde meisje: haar verjaardag thuis.
Sinds begin maart is Guusje niet meer op school geweest. In een rolstoel brengen Yvonne en ik onze dochter naar school. Heel spannend voor haar. De eerste keer weer naar school. Er wordt gezongen. Ze trakteert. Haar klasgenoten hebben tekeningen gemaakt. Daarna het schoolplein op. Vriendinnen om haar heen. Ondertussen drinken Yvonne en ik een kopje koffie met de leerkrachten. Ze willen weten hoe het verder gaat. Een fijne zorgzame school.
Na het speelkwartier al naar huis. Een uurtje is genoeg vandaag. Guusje is ondersteboven van de enorme drukte. De lastige vragen van klasgenootjes. Thuis eten we taart. Er zijn veel verjaardagskaarten. Ze blijven binnenstromen. Iedereen is blij voor Guusje. Heel hartverwarmend.
Yvonne haalt Anton en Loes op van school voor de lunch. Als ze binnenkomen, moet Guusje mee naar buiten. Een bijzonder cadeau van Theo. Hij heeft een grote vlieger opgelaten. Tien kleine vliegers aan de staart. Voor haar tiende verjaardag.
Na de lunch gaat Guusje even rusten. Ze is heel moe en valt in een diepe slaap. Na school komen klasgenootjes met cadeautjes. Het is gezellig. Gewoon zoals het hoort. De jarige job tussen vriendinnen. Lekker snoepen.
De hele dag door heel veel telefoontjes. Ook van haar behandelend arts, de kinderoncoloog. Zij heeft enorm haar best gedaan om ervoor te zorgen dat Guusje vandaag thuis is. Ook zij is blij. Het is gelukt.
’s Avonds mag Guusje kiezen wat we eten. Het wordt voor haar een Happy Meal. Als we bestellen, maken Hans en Lisa grappen over de collectebus van het Ronald Mc Donald Huis. Of ik even wat geld wil storten voor mijn eigen goede doel.
Het is rond 20 uur als Guusje’s ogen dichtvallen. Ik lees nog even een paar bladzijden voor uit Juf Rommelkont. Daarna het gebruikelijke ritueel. Een nachtzoen. Slaap lekker. Welterusten. Tot morgen. Doei dag.
Het was een fantastische verjaardag voor Guusje. Door al die mooie wensen van al die fijne mensen. Een verjaardag die begon met ‘Lang zal ze leven’. Laat het toch eens waar zijn.