Zaterdag 18 juni 2011

Het huis van mijn broer staat te koop. Hij woont in China. Tijdens de Open Huizen Route ontvang ik vandaag belangstellenden. Zal er iemand komen? Iedereen weet dat de huizenmarkt in het slop zit. Genoeg tijd dus om wat onkruid rondom het huis te verwijderen. Om 10 uur arriveer ik bij het huis. Deuren openen. Rolluiken omhoog. Kamers controleren. Even wat groen op de oprit weghalen. Er klinkt plotseling een stem achter me: “Voor mij hoeft u het onkruid niet te verwijderen.” Ik kijk om. Een blonde dame met dochter. Kijkers. Het is een gezellige rondleiding. Terwijl de dame haar gegevens noteert en we nog wat napraten, hoor ik de deurbel. Nog meer belangstellenden.

Om 13 uur haal ik het affiche van de Open Huizen Route van het raam. Was wel prettig. Even andere problemen dan een zieke dochter. Snel naar huis. Daar aangekomen weer terug. Ik ben de formulieren met gegevens van de kijkers vergeten. Onderweg een telefoontje. Ilse van scouting. Mijn vriend Hans gaat voor de dertigste keer mee op zomerkamp. Vanavond is verrassingsavond voor hem. Uit eten en daarna naar de bioscoop. Ze weten dat Hans het leuk vindt, als ik meega. Dat is wederzijds. Ik mag Hans heel erg graag. Bij zijn huwelijk was ik getuige. Ik heb mijn eerste zoon naar hem vernoemd. Dit jaar zou ik voor de zevenentwintigste keer met Hans op zomerkamp gaan.

De middag is druk. Terwijl ik bezig ben met lunchen staat plotseling mijn nicht Diana aan de deur. Samen met haar man en kinderen. Hoewel ik haar al jaren niet meer in levende lijve heb gezien, stel ik het bezoek erg op prijs. Terwijl we koffiedrinken komen Yvonne’s ouders binnenvallen. Ik vind het heel gezellig, maar ik wil vanavond naar de verrassingsavond voor Hans. Daarvoor wil ik naar de Vodafone winkel in Tilburg. Een en ander regelen met betrekking tot mijn telefoonabonnement. Bereikbaar zijn is nog nooit zo belangrijk geweest. Controle over de kosten van bellen, sms en internet ook. De afgelopen maanden heb ik flink buiten mijn bundel gebeld. De kosten lopen uit de hand voor je het weet.

De ouders van Yvonne zijn nog maar net vijf minuten binnen of de telefoon gaat. Het is Guusje’s behandelend arts. Typisch dat ze op zaterdagmiddag belt. Haar betrokkenheid is groot. De komende twee weken is ze afwezig. We maken goede afspraken. Daarnaast bespreken we de problematiek rondom de pijnbestrijding. Ze raadt ons aan om contact op te nemen met het Pijnteam.

Het bezoek aan de Vodafone winkel in Tilburg is geen pretje. Er is een enorme rij wachtende klanten. Ik wil antwoord op enkele vragen. Thuis heb ik op de website gekeken, maar ik kom er niet uit. Ik blijf staan. Wachten, wachten en wachten.  Ondertussen ergernis. Dit is de derde keer dat ik in deze winkel kom. Voorgaande keren ben ik weggegaan vanwege de drukte. Over klantvriendelijkheid gesproken. Terwijl ik in de rij sta, bezoeken Yvonne en Guusje de markt en de speelgoedwinkel. Regelmatig komen ze kijken of het al een beetje opschiet. Mijn antwoord is steeds: “Een beetje.”

Voor het eerst in drie maanden ga ik een keer uit. Weg van Guusje. Het voelt vreemd. Eerst uit eten en daarna naar de film. Het is prettig om onder vrienden te zijn. Gezellige praat. Veel humor. Toch ben ik in gedachten steeds bij ons kleine blonde meisje. Ik ben blij, wanneer Yvonne mij een sms stuurt. Het gaat goed. Natuurlijk gaat het goed.

Na het eten naar de film. Heerlijk de 3D-versie. Ik heb er zin in. Dan gebeurt er iets vervelends. De film is nog maar net begonnen en mijn ogen worden zwaar. Loodzwaar. Ik wil de film volgen. Het lukt niet. De vermoeidheid wint. Pas na de pauze ben ik in staat om wakker te blijven.

Als ik bijna thuis ben, kom ik de vrouw tegen van de man met de grote hond. Hij is bezig met chemokuren. We raken aan de praat. We zitten in hetzelfde onwerkelijke wereldje. Het lijkt onwerkelijk maar het is natuurlijk de realiteit. Hard en vol emoties. Even later zitten we met vieren aan een wijntje. Een goed gesprek aan het einde van de dag.

Voor het slapengaan nog even op twitter: vandaag geen blog. Ik kijk met een schuin oog naar mijn hond. Arme Balou. Vandaag zijn verjaardag. Niks extra bot of rondje bossen. Schiet hij er ook al bij in.