Wat is het meest
indrukwekkende moment van 2011? Zondagmiddag 30 oktober half 3. Ik zie het dode
gezicht van Guusje voor me. Ik heb er zelfs een foto van. Die bekijk ik vaak.
Eindelijk rust. Eindelijk bevrijd. Deze foto deel ik niet op mijn blog. Wel het
beeld van begin 2011. Guusje kijkt het nieuwe jaar in.
Aan het ontbijt
vliegen de tweets me om de oren. Het vuurwerk op Twitter barst los. Vandaag de
laatste dag dat er elk uur gestemd kan worden voor de titel Twitteraar van het
Jaar. Als ik win in de categorie Blogger, ga ik door met bloggen. Dat heb ik
beloofd. Dat ga ik ook doen. Over mijn wereld zonder Guusje.
Nooit gedacht dat
bloggen en twitteren mijn leven zo zouden kunnen veranderen. KanjerGuusje was
afgelopen jaar twee keer Trending Topic, het meest besproken onderwerp op
Twitter. In het weekblad Flair staat een overzicht van de meest belangrijke Trending
Topics. Guusje staat naast haar favoriet. Wat zou ze trots zijn.
Ik zei gisteren
dat ik blij zou zijn dat 2011 voorbij is. Wat een rotjaar. Hoop op meer geluk
in 2012. Loes zei toen: ‘Maar in 2011 leefde Guusje nog. Ik ben blij dat ze
mijn kinderfeestje mee heeft kunnen maken.’ Ik neem mijn woorden terug. De
afgelopen tien jaar met Guusje waren de moeite meer dan waard. Ook het
afgelopen jaar. Hoe ellendig ook. Guusje was bij ons. Dat telt.
Aan het einde van
de ochtend gaan we naar vrienden. Hun dochter is jarig. Ze wordt 15. Als we
binnenkomen, een opmerking over mijn nieuwe auto. Dat is waar ook. Ik rijd in
een andere auto. Zoals ik gisteren al schreef, zou ik daar vroeger blij mee
zijn geweest. Nu doet het me niets. Het is gezellig op het verjaardagsfeest. Babbelen over Guusje en
over andere onderwerpen.
Terug thuis ga ik
naar de bossen. Met al dat vuurwerk is het geen pretje om door het centrum van
Kaatsheuvel te wandelen. In de verte hoor ik knallen. Heerlijk om alleen te
wandelen. Nadenken over het afgelopen jaar en over de toekomst. Het laatste
blijft mistig. Ik kijk nauwelijks vooruit. Mijn planningshorizon is erg kort.
Ga ik door met bloggen. Ik heb mijn toekomst verbonden aan de verkiezing van
Twitteraar van het Jaar. Omroep Brabant publiceert aan het eind van de middag het
volgende bericht: Blogger 'KanjerGuusje' gaat mogelijk toch door in 2012.
Lisa komt binnen.
Ze heeft de hele dag gewerkt in de viswinkel. Ze heeft vis bij zich. Heerlijk
bij het avondeten. Ik vraag Yvonne of ze boodschappen heeft gehaald voor
vanavond. Yvonne antwoordt dat ze snoep heeft gekocht. Geen drinken. ‘Dat komt
goed uit, want wij drinken toch bijna niks!’, roepen onze kinderen lachend. Een
drankje kopen in de Efteling is leuker dan een pakje uit de rugzak. Tijdens de
kerstdagen hebben we gemerkt dat thuis blijven niet de beste optie is voor
oudjaar. In de geest van Guusje gaan we vanavond iets leuks doen. We vieren
oudjaar en verwelkomen het nieuwe jaar in de Efteling.
Het is druk in het
park. Daarom slechts tijd voor een beperkt aantal attracties. Guusje is steeds
bij ons. De hele avond denk ik aan haar. Zeker wanneer we de show over Raveleijn
bezoeken. Het boek Ravelijn las ik voor in het Emma Kinderziekenhuis. Na het
lezen van het boek zag ik de parallel tussen de poort in Raveleijn die toegang
geeft tot het verleden en de onzichtbare poort die wij doorgingen toen we
binnenkwamen op F8 Noord, de afdeling Kinderoncologie. We kwamen niet terecht
in het verleden, maar in een onbekende werkelijkheid: de wereld van kinderen
met kanker.
De avond in de
Efteling wordt afgesloten met een spetterend vuurwerk net na twaalven. We
wensen elkaar een mooi 2012. Het voelt raar. Alsof het niet gemeend is. Een
jaar geleden wensten we elkaar ook een mooi nieuwjaar. Toen hadden we geen idee
welk onheil ons boven het hoofd hing. Guusje was toen nog een gewoon blond
meisje. Deel van ons gezin.
Een mooie avond
eindigt met bijna een uur vast staan op het parkeerterrein. Wat is dit slecht
georganiseerd. De hele avond is twitteren bijna onmogelijk. Nu we de site
willen bekijken van Twitteraar van het Jaar lukt het niet. Het netwerk is overbelast.
Thuis opent Yvonne
meteen het internet. Dankzij de Wi-Fi verbinding laadt alles supersnel. De
titel is binnen: Twitteraar van het Jaar in de categorie Blogger. Ik heb meer dan de helft van de stemmen achter mijn naam staan. Ik maak mijn belofte waar. Winnen is doorgaan met bloggen. Morgen weer
een blog over een leven zonder KanjerGuusje, ons koesterkind.