Yvonne is met Loes
in de keuken. Anton staat met de toverstok voor de gedenktafel van Guusje. Hij
zwaait met de toverstok. Yvonne vertelt mij later: zo’n lief gezicht. Het doet
mij denken aan de dagen dat Guusje lag opgebaard in de woonkamer. Vroeg in de
ochtend zat Anton alleen bij Guusje. In gesprek. Anton mist zijn Guusje. Dat
merken we vaak. Zijn ruzie- en speelkameraadje is niet meer.
Als ik thuis kom,
heb ik het druk. Hout halen, pak ophalen, schoenen kopen en brieven posten.
Terwijl ik door de winkelstraat loop, zie ik Lisa in de viswinkel. Ze helpt een
klant. Ze wordt groter. Op weg naar volwassenheid. Ik zie onze kinderen
doorleven. Vraag me steeds af hoe onze kinderen omgaan met het verlies van hun
zusje.
De open haard
wordt aangemaakt. Ik zit net rustig op de bank. De bel gaat. Het zijn Margreet
en Hans. Gezellig om ze in levenden lijve te ontmoeten. We hebben al enkele
maanden contact. Voornamelijk via Twitter. Ze hebben een cadeautje meegenomen
voor Guusje. Dat voelt goed.
Vergeet Guusje
nooit
Ze is bij ons
In ons hart
Elk moment van de
dag
Spreek over haar
Schrijf haar naam
Dat is voor ons
meer dan fijn