Dinsdag 25 september 2012

Yvonne heeft griep. Ze blijft thuis. Ik vertrek richting Utrecht. Vandaag enkele bijeenkomsten. ’s Avonds heb ik een afspraak met Susan. We hebben elkaar leren kennen via Twitter.

Ik bel eerst naar huis. Ik wil weten hoe het met Yvonne gaat. Wil ze dat ik naar huis kom? Yvonne vindt het niet nodig. Ons gezin heeft grote kinderen. Alleen Loes zit nog op de basisschool. Anton, Hans en Lisa op de middelbare school. Janneke op de universiteit. Onze kinderen helpen over het algemeen goed mee. Zo ook vanavond. Dat wil niet zeggen dat het altijd van harte gaat. We zijn een gewoon gezin. Alleen het aantal kinderen is niet doorsnee.

Met Susan heb ik afgesproken in een klein restaurant. De afgelopen maanden hebben we elkaar enkele keren ontmoet. Susan denkt mee over het verhaal dat ik regelmatig voor mijn publiek vertel. Binnenkort spreek ik voor medewerkers van een organisatie. Mijn doel is mensen meer te laten begrijpen van de wereld waarin collega’s terechtkomen die rouwen of die een ernstige zieke thuis hebben. Hoe kun je zo’n collega tot steun zijn? Daarover zal ik spreken: hoe kun je meeleven?