Vrijdag 31 augustus 2012

Yvonne is vrij. Ik werk het grootste deel van de dag thuis. ’s Middag volg ik trainingen via internet. Ik kan me goed concentreren. In het begin van het jaar had ik daar moeite mee. Zou het komen doordat de tijd verstrijkt sinds het overlijden? Of komt het door de inhoud van de training? Misschien is het een combinatie.

Een school in Utrecht wil een actie organiseren voor Stichting KanjerGuusje. Telefonisch heb ik contact met een docente. Ze vraagt of ik een praatje wil houden voor hun leerlingen. Vertellen over Guusje en over de stichting. Ik ben enthousiast. Ik geef aan dat het wel in mijn agenda moet passen. Daar staan al meerdere mooie activiteiten in de komende maand. Evenementen om geld op te halen voor Stichting KanjerGuusje. Een Tennismarathon op 15 en 16 september. De Hart van Brabantloop op 29 september. Daarnaast geef ik een lezing in de bibliotheek van ’s-Hertogenbosch op 20 september. Verder twee gastcolleges bij een opleiding Verpleegkunde.

Soms vragen mensen mij waar ik de tijd vandaan haal. Ik ben altijd actief geweest. Voor Guusjes ziekte was ik bestuurslid bij onze plaatselijke scoutingvereniging. Hieraan besteedde ik vaak meer dan twee avonden per week. Bijna dertig jaar lang was ik lid van scouting. Eerst als leider. Later als secretaris van het bestuur.

Verandert er veel, als je kind overlijdt? Eerder deze week maakte ik een vergelijking met autorijden. Ik had controle op mijn levensweg. Plotseling werd het stuur overgenomen. De laatste tijd probeer ik dat stuur terug te pakken. In dezelfde auto. Met één persoon minder aan boord. Er zijn afslagen genomen. Daardoor zitten we nu op een andere levensweg. Een weg waarop we nooit hadden willen rijden. Maar we kunnen niet anders. We zullen wel moeten. Als we door willen gaan.

Er is veel veranderd en ook niet. De auto is dezelfde. Veel dingen zijn er nog. Ze worden anders en vaak intenser beleefd. In plaats van leider en bestuurslid bij scouting ben ik nu ambassadeur van Stichting KanjerGuusje. Een andere invulling. Maar wel vrijwilligerswerk. En fanatieker beleefd dan voorheen.

Toen ik het boek Tonio van Van der Heijden las, viel me een aantal zaken op. Na het overlijden van hun zoon sloten de ouders zich af van de buitenwereld. Ze dronken veel. Moeder nam kalmeringspillen. Door de dood van hun zoon nam het echtpaar onverwacht een afslag op hun levensweg. Hierdoor veranderde veel. Maar de zaken die mij juist opvielen waren niet nieuw. De afzondering, de drank en de kalmeringspillen. Ze waren er al voor de dood van Tonio. De beleving werd intenser door het verlies. Meer afzondering. Meer alcohol. Meer pillen.

Veel lijnen vanuit het verleden worden doorgetrokken. Ook na het overlijden van je kind. Ben je een drinker. Dan blijf je een drinker. En waarschijnlijk een zwaardere. Doe je aan vrijwilligerswerk. Dan blijf je dat doen. En meer dan voorheen. Je zit op een andere levensweg, maar nog altijd in dezelfde auto. Je karakter blijft.

We gaan avondeten. Ik vraag waar onze oudste dochter Janneke is. Yvonne geeft aan dat ze zojuist een sms van haar heeft ontvangen: het openbaar vervoer heeft vertraging. Daar baalt onze dochter van. Yvonne heeft een berichtje teruggestuurd: welkom in de grote mensen wereld.

Na het eten staat Victor aan de deur. Hij is de vader van Nikki, het vriendinnetje van Guusje. Hij brengt drie dozen met flyers van Stichting KanjerGuusje. Die kunnen worden verstuurd. Naar mensen die ze verder verspreiden. Of naar jongeren die een spreekbeurt willen houden over kanker bij kinderen. Het doel: de wereld mooier maken voor kinderen met kanker en hun naasten. Met de steun van velen gaat ons dat lukken. We doen het samen.

Flyers en posters van Stichting KanjerGuusje bestel je kosteloos door een e-mail te sturen naar iksteun@kanjerguusje.nl