Zondag 21 oktober 2012

De laatste dag van de herfstvakantie. Tijd voor familie. Bezoek aan mijn ouders. Een boswandeling met mijn jongste zus en haar man. Een middagje Efteling met Anton en Loes. Het is druk in het park. Er staan lange rijen bij de attracties. Zelfs bij de draaimolens. Ik ben gezellig voor de kinderen. Drinken in het restaurant en uitzoeken in de snoepwinkel. Dat is mijn buitenkant. Van binnen mis ik Guusje. In gedachten zie ik haar meedraaien in de zweefmolen.

Om 4 uur zijn we thuis. Het is druk op het werk. Daarom gaat vanmiddag toch nog even de laptop open. Na het avondeten schrijf ik kaartjes. Ik weet inmiddels hoe fijn het is om deze te ontvangen. In de aanloop naar Guusjes sterfdag valt er af en toe al een kaartje in de bus. Ik merk elke keer weer dat ik bewondering heb voor de lieve woorden die mensen ons toesturen.

Halverwege de avond lopen Yvonne en ik binnen bij restaurant De Lakei. Daar werkt onze dochter Lisa. Het is gezellig aan de bar. Er was een feest deze middag. Er ligt een stapel boeken op de bar. Af en toe wordt er een exemplaar verkocht. Vandaag zelfs twee. Na het avondeten werd ik gebeld met de vraag of ik een boek wilde signeren. Ik vind dat prettig om te doen. De mensen die ik dan ontmoet hebben vaak bijzondere verhalen.

Om half 11 zijn we thuis. Iedereen komt uit bed. Hart van Nederland besteedt aandacht aan KanjerGuusje. Het is de tweede keer. In december kwam de presentatie van het boek in de uitzending. Vandaag gaat het over Mohamed Azarfane. Hij loopt de Marathon van New York en hoopt hiermee zoveel mogelijk geld op te halen voor Stichting KanjerGuusje. Afgelopen donderdag ben ik hiervoor geïnterviewd. Yvonne en ik zijn vooral onder de indruk van de mooie woorden van Maaike. Zij is de vriendin van Mohamed. Ze zag Guusje vorig jaar in het AMC.

‘Haar ogen maakte indruk. Daarin zag ik hoe ziek ze was.’

Bij het laatste beeld zien we die ogen. Ze staren naar de hemel omhoog.