Dinsdag 13 november 2012

Samen met Loes loop ik naar school. Onze dochter is vrolijk. Ze vindt het leuk in haar klas. Ik geniet van de buitenlucht. Weer thuis pak ik mijn laptop en ga ik aan het werk. Om 11 uur stap ik de auto in en vertrek naar kantoor in Utrecht. Onderweg merk ik dat ik chagrijnig ben. De radio gaat uit. Ik moet nog enkele mensen bellen, maar ik doe het niet. Ik heb nergens zin in.

Aan het einde van de middag wil ik doorrijden, maar ik heb meer dan anderhalf uur nodig om thuis te komen. Dit is niet bevorderlijk voor mijn humeur en dat is al niet op z’n best.

Net als gisteren eet ik alleen. Ik ben blij dat Yvonne thuis is. Ik merk dat het belangrijk is om een goede partner te hebben bij wie je je verhaal kwijt kunt.

’s Avonds ga ik naar RenĂ©. Hij helpt me bij het opnemen van het luisterboek. Na anderhalf uur geef ik aan moe te zijn. We stoppen ermee. Ik vraag me af hoeveel keren nog nodig zijn om het boek volledig in te spreken. Ik had gehoopt voor Kerstmis klaar te zijn.

Ik krijg vaak als reactie dat het waarschijnlijk moeilijk is om het verhaal zelf in te spreken. Ik kan dit niet bevestigen. Als ik hardop voorlees, dan ben ik in gedachten bij Guusje. Dan duw ik haar rolstoel en ondersteun ik haar bij het lopen. Ik verzorg haar met liefde. Kortom, het is fijn om het boek in te spreken. Ik herbeleef mijn verleden. Samen met ons kleine blonde meisje.