Aan het einde van de
vrijdagmiddag rijd ik van kantoor naar huis. Op de radio ‘Driving home for
Christmas’. Toepasselijker kan niet. ‘s Avonds is het kerstgala van het Moller.
Dit is de school van Lisa en Hans. Ook ik ben van de partij. Op het podium neem
ik voor KanjerGuusje een cheque in ontvangst van meer dan 5000 euro.
De opbrengst van entreekaarten en acties.
Een dag later hebben
Yvonne en ik een afspraak met Joep. Hij is ondernemer en draagt KanjerGuusje
een warm hart toe. Hij doneert 2500 euro. Daarnaast is hij een vaste sponsor
van de KanjerKetting. Zijn bedrijf heeft de komende jaren de paarse pleisterkraal geadopteerd en opgedragen aan KanjerGuusje.
Iemand zei het afgelopen
jaar: ‘Ze zeggen dat mensen zo hard zijn, maar als ik de reacties op jouw blog
lees, dan krijg ik een andere indruk.’ Gisteren de acties van scholen. Vandaag
de cheque van een ondernemer. Het is waar. Er zijn veel mensen die iets moois willen
betekenen voor anderen.
Ik besef dat KanjerGuusje
de wereld mooier maakt voor kinderen met kanker. Maar de prijs is hoog. Hoewel
dat laatste soms niet lijkt door te dringen. Donderdag was ik op basisschool De
Achterberg in Dongen. Een moeder vertelde over haar dochter. Deze was genezen
van een hersentumor. Ik luisterde met open mond en dacht: je zal het maar
meemaken. Plotseling realiseerde ik me: het is me overkomen. Dit gebeurt vaak,
als ik naar verhalen van andere ouders luister. Zelfs wanneer ze vertellen over
het verlies van hun kind. Ook dan denk ik vaak: wat erg voor die mensen. Tot ik
me weer realiseer dat ook mijn dochter te jong is overleden.
Bijna Kerstavond. Ik ga
nog snel het dorp in om cadeautjes te kopen. Yvonne leest graag detectives.
Aangezien ik niet thuis ben in dit genre, laat ik me door eigenaar Frank van de
Bruna graag adviseren. Daarna loop ik bij de juwelier binnen. Te lang geleden
dat ik hier kwam voor Yvonne. Ik vind het altijd een uitdaging om sieraden te
kiezen die in de smaak zullen vallen. Als ik weer thuis ben, staat Loes bij de
kerstboom. Ze wil weten voor wie de pakjes onder de boom zijn. Ik maak haar
snel duidelijk dat alle cadeautjes bestemd zijn voor slechts één persoon.
Iemand die vaak alleen aan andere mensen denkt en die haar dochter enorm mist.
Ik vraag aan Loes of zij ook vindt dat deze persoon iets extra verdient. Loes
knikt.
Ik hoor soms dat mensen de
feestdagen graag over willen slaan. Zeker wanneer ze treuren om het verlies van
een dierbare. Ik weet niet waardoor het komt, maar ik geniet nog steeds van het
kerstfeest. Ook zonder Guusje. We nemen met Kerstmis de tijd om samen te eten.
Ik merk dat Yvonne blij is met haar cadeaus. Ik zie onze kinderen plezier
hebben bij spelletjes. Er wordt fanatiek gestreden om de overwinning. Dit leidt
vaak tot hilariteit. Hans bijvoorbeeld beklaagt zich bij een dobbelspel. Hij
past de regels van de kansberekening toe. Deze heeft hij op school geleerd,
maar hij merkt dat deze regels in de praktijk niet werken.
Als we samen zijn, is de
afwezigheid van Guusje duidelijk voelbaar. Soms bijna letterlijk. Ik zie Loes
spelen met haar poppen. In de maxicosi ligt het boek KanjerGuusje. Netjes
toegedekt met een dekentje. Toch zou ik Kerstmis niet willen overslaan. Het
verdriet verdwijnt toch niet. Ik word deze dagen niet meegetrokken in de wereld die
doordraait. Ik kan stilstaan bij het gemis. En ik heb tijd om me te
realiseren dat ik nog vijf andere kinderen heb. Op Eerste Kerstdag zit ik ’s
avonds laat een boek te lezen. Onze oudste drie kijken een film. Ik kijk over
rand van mijn boek. Dit zijn mijn kinderen. Wat worden ze groot.
Kerstmis is voorbij. Ik
maak een lijstje met dingen die ik moet doen. Bijvoorbeeld een kalender maken
voor 2013. Dit is een planner waarop elk gezinslid een eigen kolom heeft. Zo
hebben we overzicht in ons grote gezin. Wat doe ik met Guusjes kolom? Ze heeft
geen afspraken. Praktisch gezien kan deze worden verwijderd. Toch laat ik haar
kolom staan. Tussen Anton en Loes.
Op Guusjes sterfdag
ontvingen we een ballon die het hoofd van een giraffe voorstelde, Guusjes
lievelingsdier. De afgelopen tijd zagen we Loes druk pratend door de kamer
lopen. In haar hand de ballon. Ze toonde de giraffe het nieuwe kasteel dat
Sinterklaas had gebracht. Ze vertelde over de kerstboom. Helaas is de ballon
leeg. Terwijl ik druk bezig ben, wordt er gebeld. Een grote doos wordt bezorgd.
Een geschenk van goede vrienden. Twee ballonnen: een bloem en een giraffe. Loes
kust de giraffe en roept: ‘Die is lief!’ De kleurige bloem hangt nu aan Guusjes
stoel in de keuken. De vrolijke giraffe naast de urn in de woonkamer.