Op tijd uit bed. Iedereen op tijd de deur uit. Ik werk op kantoor in Utrecht. Aan het einde van de middag ben ik weer thuis. Samen met Yvonne rijd ik naar Dongen. Collega’s van het Cambreur College nemen afscheid. Yvonne werkt op deze school. Ik was er jaren geleden in dienst.
Ik ontmoet oude bekenden. Ze vragen hoe het met me gaat. Vriendelijke belangstelling. Voor mij lastig om te beantwoorden. Ik zeg dat het goed met me gaat onder de huidige omstandigheden. Zo voelt het ook. Ik ben een andere Lowie dan vijf jaar geleden. Toen werkte ik op het Cambreur College. Ik was niet alleen vaak vrolijk. Ik voelde me ook zo. Tegenwoordig voel ik me anders dan toen. Ik lach nog steeds. Gemeend. Maar niet uitbundig. Ik ben een ander mens geworden.
Na een uur rijden we door naar basisschool De Achterberg. Kerstmarkt voor KanjerGuusje. Ik signeer enkele boeken. In het nieuwe jaar wordt een cheque overhandigd. Ik spreek met moeders. Hun betrokkenheid geeft steun.
’s Avonds zit ik thuis op de bank. Ik ben uitgeteld. Toe aan vakantie. Volgende week is het Kerstmis. Fijn met alle kinderen.
De afgelopen week constateerde ik voor het eerst dat ik geen zin had om te bloggen. Ik herinner mij dat ooit een vader zei: ‘Ik zou het niet op kunnen brengen om elke dag een blog te schrijven.’ Ik merkte toen op dat het voor mij niet als een opgave voelde. Ik vond het prettig om elke avond te bloggen. Ik heb toen ook gezegd dat ik onmiddellijk zou stoppen, als ik er geen zin meer in had.
Ik voeg de daad bij het woord. Ik ga stoppen met dagelijks een blogbericht. Ik ga wel door met bloggen, maar niet elke dag. Vanaf morgen blog ik onregelmatig. Wil je op de hoogte zijn van nieuwe berichten, neem dan een e-mailabonnement. Elk nieuw blogbericht ontvang je automatisch in je mailbox.