Een bijzondere datum:
12-12-12. Er wordt veel over getwitterd. Voor mij is het een gewone werkdag.
Niet voor iedereen. In de ochtend zie ik een tweet voorbijkomen van Tienco. Hij
heeft een blogbericht geschreven. Zijn eerste dag zonder zijn vrouw Meriam. Ze
overleed aan kanker. Gisteren was haar uitvaart.
Al enkele dagen ben ik een
beetje verkouden. Ik ben zelden ziek, maar voel me vandaag toch een stuk minder
fit dan anders. Aan het einde van de middag rijd ik met Yvonne naar Eindhoven.
Sinds Janneke een kamer heeft, lijkt het alsof we een abonnement hebben op de
IKEA. Vanavond zitten we weer aan de Zweedse ballen in het restaurant. We kopen
een kastje voor kleding en zetten deze samen met onze dochter in elkaar. Ik heb
het idee dat Janneke ons graag ziet vertrekken. Om half 10 rijden we terug naar
Kaatsheuvel. We geven haar een zoen. Dit wordt haar eerste nacht op kamers. Zo
wordt 12-12-12 de dag van het loslaten, zoals het hoort.
Thuis zorg ik ervoor dat alle aanvragers van het luisterboek een link krijgen om te downloaden. Ook nu schrijven mensen weer mooie reacties over het boek KanjerGuusje. Zo is er een dochter die het boek heeft gelezen. Haar moeder ook. Tegenwoordig lezen ze elke ochtend mijn blogbericht van de vorige avond. Ze praten erover tijdens het ontbijt.
Daarna kijk ik op Twitter.
Ik zie een bericht voorbijkomen van Marlies. Zij was samen met haar dochter
Lizzie op de afdeling Kinderoncologie toen Guusje overleed. De angst voor de
dood kwam dichtbij. De afgelopen maanden waren spannend. Vandaag wordt Lizzieschoon verklaard. Zo wordt 12-12-12 een feestdag.