Verschenen in het Brabants Dagblad van 29 maart 2013
‘Ja, het klinkt misschien raar dat mensen die gaan sterven juist een inspiratiebron vormen en troost bieden aan hun naasten. Maar ik weet dat het kan. Onze dochter Guusje heeft mij wijze lessen geleerd in de tijd voordat zij kwam te overlijden toen ze nog maar tien jaar was. Zo liet zij zien dat er altijd dingen zijn om van te genieten, hoe moeilijk je het ook hebt. Maar je moet die mooie dingen wel willen zien. Een zinsnede die daar goed bij past, luidt: op de wind heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet.
‘Ja, het klinkt misschien raar dat mensen die gaan sterven juist een inspiratiebron vormen en troost bieden aan hun naasten. Maar ik weet dat het kan. Onze dochter Guusje heeft mij wijze lessen geleerd in de tijd voordat zij kwam te overlijden toen ze nog maar tien jaar was. Zo liet zij zien dat er altijd dingen zijn om van te genieten, hoe moeilijk je het ook hebt. Maar je moet die mooie dingen wel willen zien. Een zinsnede die daar goed bij past, luidt: op de wind heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet.
Ik put veel inspiratie uit het leven van Guusje. Ik geef lezingen, heb een boek geschreven, ik blog. Ik denk graag terug aan Guusje, maar dat gaat toch altijd wel gepaard met verdriet. Ik merk dat daar voor veel mensen nog een taboe op rust. Onze zoon Hans zei een tijdje terug: ‘Soms lijkt het alsof mensen het gevaarlijk vinden dat ik aan Guusje denk.’ Mensen die niet willen dat we verdriet hebben. Vinden ze het erg dat wij verdriet hebben? Of willen ze niet geconfronteerd worden met ons verdriet? Wij denken graag aan Guusje en omdat we van haar houden, hoort daar verdriet bij. Alleen zo voelt het goed voor ons. Ik weet dat sommige mensen het moeilijk vinden om mij te begrijpen. Meestal mensen die geen ernstig verlies hebben meegemaakt. Daar heb ik begrip voor. Twee jaar geleden dacht ik ook zo. Toen begreep ik niet dat permanent verdriet bij het leven kon horen. En nu hoop ik dat andere begrip hebben voor ons.’
In het Brabants Dagblad van Goede Vrijdag stonden eigentijdse verhalen over leven en lijden. Een dag eerder werd ik gebeld. Op basis van het telefoongesprek werd door Tom Vos en Max van der Put het bovenstaande verhaal geschreven.