‘Hier is de cheque.’
‘Je hebt hem ingepakt?’
‘Ik ga ervan uit dat nog
niemand mag weten welk bedrag jullie gaan schenken.’
‘Dat klopt. Morgen wordt
het bekend gemaakt.’
‘Je mag er trots op zijn.’
Yvonne en ik lopen fotowinkel RPQ uit. Onder mijn arm de grote cheque. Morgen gaan we namens KanjerGuusje
geld schenken. Ik ben inderdaad trots op de mooie projecten die worden gesteund.
Net na haar overlijden had
Yvonne er moeite mee dat Guusjes naam werd gebruikt. Haar voorkeur ging uit
naar een neutrale naam voor de stichting. KanjerGuusje was echter een begrip
geworden door het bloggen en twitteren. Yvonne zei later dat KanjerGuusje inmiddels
voelt als de merknaam van een kleine organisatie die de wereld mooier maakt voor kinderen met kanker. Guusje is de naam van onze dochter.
Als we bij ons huis
aankomen, zet ik de cheque naast de voordeur op de grond. Terwijl ik de
huissleutel zoek, zeg ik: ‘Ik blijf haar dood zinloos vinden.’
‘Er zijn mensen die denken
dat wij dit alleen maar doen om de naam van onze dochter levend te houden,’
zegt Yvonne, ‘ maar ik weet zeker dat wij dit ook hadden gedaan, als Guusje nog
zou hebben geleefd. We hebben beiden meer dan vijfentwintig jaar vrijwilligerswerk
voor kinderen gedaan. De activiteiten van KanjerGuusje zijn daar een logisch
vervolg op.’
Ik maak de voordeur open
en zeg: ‘We gaan morgen weer iets moois doen voor kinderen. Dat is allesbehalve
zinloos.’