Het is zondagavond. De verlichte intocht van Sinterklaas
trekt dadelijk aan ons huis voorbij. Er wordt keihard op de deur geklopt. Twee
pieten komen binnen. Ze hebben een kaarsje bij zich. Voor Guusje.
Ik ben
verrast. Een cadeautje, uit onverwachte hoek. Ik kan mijn gevoel bijna niet in
woorden uitdrukken. Hoe fijn ik het vind. Hoe gewoon het is. Ze is erbij. Niet
vergeten.
Het derde sinterklaasfeest zonder Guusje. Over de eerste
keer schreef ik in We houden je vast.
Elk jaar ‘bestellen’ Yvonne en ik de Sint. We nodigen
kinderen uit en zorgen voor cadeautjes. Dit jaar is het er niet van gekomen. De
plaatselijke Stichting Sinterklaas heeft de rollen omgedraaid. Aan het begin
van de zaterdagavond wordt er op het raam geklopt. Loes rent naar de voordeur.
Sint en zijn pieten komen binnen. Er wordt veel gelachen. Onze kinderen krijgen
cadeautjes. Ook Guusje. Het voelt goed dat Sinterklaas haar niet vergeten is.
Hij schenkt haar een zilveren beker. Er zit een plaatje op met de tekst ‘je
bent een kanjer’.
Na veel hangen en wurgen krijg ik een aardig rijmpje op
papier, maar ik kan beter. Dat weet ik. Onze kinderen druppelen binnen. Ze zijn
druk. Vooral met raden wie voor wie een surprise moest maken. We hebben lootjes
getrokken. Elk jaar loof ik tien euro uit voor degene die op sinterklaasavond
kan vertellen wie welk lootje heeft getrokken. Waarom doe ik dit? Enkele jaren
geleden was dat al weken voor sinterklaasavond bekend. Sinds er een prijs
verbonden is aan het raden van de juiste ‘combinatie’ is het elk jaar in
november het belangrijkste onderwerp van gesprek tijdens het avondeten. Het
lijkt op het televisieprogramma ‘Wie is de mol?’. Via liegen en bedriegen
probeert iedereen elkaar te misleiden.
Ik ben druk in mijn hoofd. Terwijl thuis de spanning bij de
kinderen voelbaar is voor vanavond, besluit ik om even uit te gaan waaien in de
bossen. Lekker met Balou. Als ik na een uur wandelen terugkeer bij de auto,
realiseer ik me dat er de hele tijd een film in mijn hoofd wordt afgedraaid. De
film van 30 oktober. De dag dat Guusje overleed.
We zitten in de keuken. Klaar met avondeten. Onze kinderen
zijn opgewonden. Iedereen heeft een papiertje ingevuld en bij mij ingeleverd.
Daarop heeft elk gezinslid geschreven wie voor wie een surprise moest maken. De
juiste combinaties van persoon en surprise worden met krijt op de deur
geschreven. Daarna lees ik de ingeleverde papiertjes voor. We hebben elkaar de
afgelopen weken zo vaak op het verkeerde been gezet dat niemand de juiste
combinaties heeft geraden. Ik stop het biljet van tien euro terug in mijn
portemonnee. Dan is het tijd voor pakjesavond. Eerst surprises en gedichten. Er
wordt veel gelachen. Daarna cadeautjes. Yvonne en ik hebben ervoor gezorgd dat
ook Guusje een cadeautje krijgt. Ze krijgt een digitaal fotolijstje. Daarop
komen beelden voorbij van het verleden. Vooral van de tijd dat geluk nog
vanzelfsprekend was. Yvonne plaatst het fotolijstje op de gedenktafel in de
woonkamer. Naast de zilveren beker met ‘je bent een kanjer’, het mooiste cadeau
van dit sinterklaasfeest.
