Vrijdag 1 november was de presentatie van ‘We houden jevast’. Het eerste exemplaar van mijn nieuwe boek heb ik overhandigd aan Arthur.
Hij is vrijwilliger bij het Emma Kunstatelier. Waarom koos ik voor Arthur? Wat
maakt hem tot een bijzonder mens?
Begin april 2011 lag Guusje op de kinder-intensive-care van
het AMC. Een hele nacht zat ik naast haar bed. Arthur zorgde
voor haar. Hij was vriendelijk en werkte secuur.
Enkele dagen later waren we op een gewone kinderafdeling. Guusje sliep. Ik zat te schrijven in de ouderlounge. Ik raakte met Arthur, die toevallig voorbij liep, aan de praat. Hij
vertelde over zijn werk. Ik was onder de indruk.
Elke dinsdag trokken de vrijwilligers van het Emma
Kunstatelier langs de bedden. Kinderen mochten schilderen, boetseren of etsen. Guusje
genoot ervan. Op een dinsdagmiddag kwam ik Arthur weer tegen. Niet als
IC-verpleegkundige, maar als vrijwilliger van het Kunstatelier. Weer raakten we
aan de praat. Ik sprak over prettige afleiding. Arthur vertelde over kinderen
die trots kunnen zijn. Stel je voor dat je ziek bent. Kaal door de chemo.
Misselijk van de medicijnen. En toch maak je een prachtig schilderij of
boetseer je een schitterend kunstwerk. Dan heb je een goede reden om trots te
zijn.
Nadat Guusje overleden was, werd KanjerGuusje opgericht om
de zorg voor kinderen met kanker te ondersteunen. Een van de projecten is het
Emma Kunstatelier. Alle materialen worden door KanjerGuusje betaald.
Toen ik wist dat een nieuw boek uit zou gaan komen, was de
keuze voor het eerste exemplaar snel gemaakt. Ik koos voor Arthur. De verpleegkundige
die zo liefdevol voor onze dochter heeft gezorgd. De vrijwilliger die na zijn dienst
met Guusje ging etsen. De kunstenaar die zieke kinderen trots laat zijn.
Meer foto's van de boekpresentatie vind je op www.facebook.com/wehoudenjevast. Met dank aan RPQ.
Meer foto's van de boekpresentatie vind je op www.facebook.com/wehoudenjevast. Met dank aan RPQ.