Ik noem haar naam.
Niet om jou een onprettig gevoel te geven.
Ze is mijn dochter. Ik wil over haar praten.
Niet om even bij haar stil te staan.
Ze is een deel van mij.
Niet om jou een schuldgevoel te bezorgen.
Ik ben een ouder. Net zoals jij.
Niet om jou onderuit te halen.
Ik ben trots dat ik haar vader ben.
Ik noem haar naam.
Niet om aandacht te trekken.
Ik praat gewoon graag over haar.
Niet om medelijden te krijgen.
Ik zou niet over haar willen spreken in de verleden tijd.
Niet om er jou maar steeds op te moeten wijzen.
Ze leeft voor altijd verder in mij.
Niet om jou iets op te dringen.
Geen ouder zou dit mogen overkomen.
Ik noem haar naam.
Niet om het over mij te hebben.
Iedere ouder praat graag over zijn kind.
Niet omdat ik belangrijker ben dan jij.
Jouw leven is net zo belangrijk.
Niet om jou in verwarring te brengen.
Ik wil weten hoe het met je gaat.
Niet om jou het zwijgen op te leggen.
Over leven en dood kun je gewoon praten.
Ik noem haar naam.
Niet om je te herinneren aan je eigen problemen.
Ieder mens heeft het wel eens moeilijk. We hebben elkaar
nodig.
Niet om jouw steun op te eisen.
Ieder mens doet wat hij kan.
Niet om jou eraan te herinneren.
Niemand hoeft herinnerd te worden aan het verlies van een
kind.
Niet om jou er steeds maar mee lastig te vallen.
Het is zwaar. Erg zwaar. Maar nog zwaarder is niet spreken
over haar.
Ik noem haar naam.
Ze is mijn dochter. Ik praat over haar. Haar leven. Haar sterven.
En de jaren erna.
Ik zag haar groeien in de buik van haar moeder. Ik zag haar
geboren worden. Ik zag haar groter worden. Ik zag haar ziek worden. Ik zag haar
lijden.
Ik voerde met haar het moeilijkste gesprek dat een ouder
zich voor kan stellen. Ik zei tegen haar dat ze mocht gaan. Naar een hemel zonder pijn.
Lichamelijk is ze niet meer hier.
Maar in gedachte is ze altijd bij mij.
Bovenstaande tekst is
een bewerking van ‘I mention him’. Het originele gedicht vind je op http://thegrieftoolbox.com/article/i-mention-him.
Op zaterdagmiddag 8 maart organiseerde de Vereniging Ouders Kinderen en Kanker
(VOKK) een bijeenkomst voor ouders van een overleden kind. Daar las Brigitte
Daniels, moeder van Misha, de originele tekst voor.