Vandaag het eerste uur lesroostervrij. Ik vertrek later. Het is druk. Ik mijd de snelweg tussen Loon op Zand en Tilburg. Ik ben gelukkig op tijd op school. Weinig tijd om overdag berichtjes uit te wisselen met Yvonne. Een drukke werkdag. Na het avondeten slapen. Wat ben ik moe. Niet te lang. Ook in de avonduren werk ik. Lessen voorbereiden blijft noodzaak.
Yvonne probeert vandaag contact te krijgen met Guusje’s behandelend arts, de kinderoncoloog. Helaas weer zonder resultaat. Morgen een nieuwe poging. Yvonne en ik willen graag weten welke stappen er worden genomen op korte termijn. Er staat geen nieuwe chemo ingepland. Dit was bij de vorige scan wel het geval.
Ik werk fulltime. Veel mensen vragen of het moeilijk is. Ik vind het lastig. Ik vind het zwaar. De afgelopen maanden heb ik intensief voor Guusje gezorgd. Die zorg heb ik uit handen gegeven. Niet omdat ik het wil. Omdat het niet anders kan. Omdat het moet. Naast Guusje heb ik vijf andere kinderen. Zonder inkomen rookt de schoorsteen niet. Zou ik niet liever voor Guusje zorgen? Niets liever.