Guusje heeft een waardeloze dag. Om 9.15 uur wordt ze opgehaald bij school door Lindy. Een groot deel van de dag slaapt ze. Yvonne is op haar werk in Breda. Ze belt met Stichting Haarwensen. Guusje is geen onbekende. Via blog en twitter weet de dame aan de andere kant van de lijn heel goed wie ons kleine blonde meisje is. Er wordt een afspraak gemaakt voor woensdag in het AMC. Guusje is die dag toch in het ziekenhuis voor radiotherapie. Net zoals alle andere dagen. Maandag de eerste bestraling van een reeks van tien.
Als ik aan het einde van de middag thuis kom, is Yvonne al terug van haar werk. Eerder naar huis gekomen. Guusje heeft veel pijn. Toch wil ze vanavond naar de verjaardag van vriendin Silvie. Als ik zo naar onze dochter kijk, gaat het niet door. Een klein zielig hoopje mens. Liggend op de bank.
Loes springt rond. Ook zij heeft een verjaardagsfeest. Het contrast is groot. Ook later op de avond. Het tweede deel van Silvie’s feest is een griezeltocht door een maïsveld. Yvonne en ik gaan beide mee. Voordat we het maïsveld gaan, moeten we wachten in een café. De kinderen hebben goede zin. Ze hossen en dansen in de polonaise. Guusje kijkt niet blij. Ze zit in elkaar in haar rolstoel. Ik vraag me af wat ze hieraan vindt. Dat is een verkeerde vraag. Ik bekijk ik het vanuit mijn standpunt. Guusje is de hele dag thuis geweest. Slapen op de bank. Nu is ze eindelijk bij haar vriendinnen. Ze kan niet meedoen, maar ze is er wel bij. Daar gaat het voor haar om. Erbij zijn.