Vandaag werk ik in Utrecht. Thema van het werken bij Oracle is ‘no limits’. Geen vaste plaatsen. De hele dag trek ik als een nomade met jas en tas door het gebouw. Van de ene afspraak naar de andere. Om 3 uur heb ik een fotoshoot. Gisteren had ik een interview voor het personeelsblad. De volgende editie verschijnt in de stijl van het blad Helden. Guusje is mijn held.
Om 7 uur ben ik thuis. Na het avondeten lees ik reacties bij blogberichten. Het bevalt me goed dat ik de mogelijkheid tot reageren weer open heb gezet. Alleen stellen lezers soms vragen in hun reacties. Deze kan ik niet via mijn blog beantwoorden. Vragen graag via mail, Twitter of Facebook.
Het lukt me niet om alle mailtjes, tweets en Facebookberichten te beantwoorden. Het is te veel. Drie weken geleden gaf ik een gastcollege bij de opleiding Verpleegkunde van Fontys. Vandaag pas valt mijn oog op een reactie van een student. Ze schrijft het volgende:
Ik wilde je bij deze nog even persoonlijk bedanken voor het indrukwekkende college wat je gisteren aan onze klas hebt gegeven. Het heeft een grote impact gehad in onze klas en ik merkte na de les dat het ons allemaal heeft geïnspireerd om net zo'n goede verpleegkundigen te worden als Marij en Marinka, en alle anderen waaraan jullie steun hebben ondervonden in deze moeilijke tijd.
Ik heb groot respect voor de manier waarop jij omgaat met het overlijden van Guusje en de manier waarop jij je inzet voor de stichting. Ik denk dat onze docent absoluut gelijk had toen ze zei dat wij van dit college meer hebben geleerd dan we kunnen uit alle boeken. Ik hoop daarom ook dat je zo doorgaat met het inspireren van mensen.
Alle goeds voor jou en je gezin, maar bovenal: Bedankt!
Judith Verhappen, student Verpleegkunde
Zin geven aan mijn leven na de dood van Guusje. Ik heb het gevoel dat het lukt.
Op televisie is vanavond een film
Komt een vrouw bij de dokter
Een jaar geleden
Woensdag 16 maart
Komt een meisje bij de dokter