Dinsdag 5 juni 2012

Vroeg uit bed. Tijd genoeg. Een relaxed gevoel. Alleen die vervelende hoest. Inclusief dichte neus. Om 8 uur de auto in. Om half 10 heb ik een afspraak in Utrecht. Bij Waalwijk rijd ik bijna een file in. Tien kilometer lengte hoor ik later op de radio. Net op tijd arriveer ik op kantoor.

De dag begint met gesprekken. Daarna meters maken. Yvonne heeft samen met Dorien, secretaris en penningmeester van Stichting KanjerGuusje, om 4 uur een afspraak bij de Vereniging ‘Ouders, Kinderen en Kanker’ (VOKK). KanjerGuusje gaat enkele initiatieven van de VOKK financieel ondersteunen.

Op weg naar huis ben ik moe. Het gepraat op de radio stoort me. Eerst rijd ik zonder radio. Na een tijdje zet ik de CD op van Guusjes uitvaart. Sinds haar overlijden zit deze CD in mijn autoradio. Ik kan er eindeloos naar luisteren.

Thuis stuur ik een sms naar Yvonne. Nog steeds in gesprek bij de VOKK. De kinderen hebben trek. Ik haal pizza’s. Tijdens het eten zijn de kinderen gezellig druk. Anton is voor de eerste keer naar de middelbare school geweest. Een kennismakingsmiddag met klas en mentor. Anton praat enthousiast over zijn nieuwe school. Hij heeft goed nieuws: geen Frans. Hij kijkt met vrolijke ogen naar zijn oudere zussen en broer. Die hebben daar niet van terug. Ze houden niet van talen. Wel van exacte vakken. 

We zijn net klaar met eten, als Yvonne binnenstapt. De stapel pizza’s is tot de laatste punt opgegeten. Anton haalt snel een extra pizza voor zijn moeder. Yvonne vertelt over de afspraken die gemaakt zijn met de VOKK. Van deze vereniging gaan we drie initiatieven financieel ondersteunen.
Het eerste is de KanjerKetting. We hebben de kraal het Hartje geadopteerd.
Het tweede betreft een jeugdkamp voor kinderen met kanker samen met broers en zussen. KanjerGuusje sponsort de komende jaren het kamp voor de jongste kinderen.
Het laatste project is het Mentorprogramma. Een maatje voor kinderen met kanker. Jonge survivors steunen een-op-een een kind. KanjerGuusje gaat ervoor zorgen dat koppels worden verrast met een leuke activiteit.
Er is afgesproken voor zeker drie jaar te sponsoren. Elk jaar voor 9000 euro. Dat is in drie jaar 27000 euro. Wat een bedragen!

Om half 9 zitten we met het volledige bestuur van Stichting KanjerGuusje rond de tafel. Aangeschoven is ook Marianne van Duijnhoven. Zij gaat de administratie voeren. Marianne heeft altijd op een accountantskantoor gewerkt. De stichting begint groter te worden. We willen transparant zijn naar de buitenwereld. Al het geld komt ten goede aan de zorg voor kinderen met kanker en hun naasten. Geen bestuurslid of vrijwilliger ontvangt een financiële vergoeding. Geen geld aan de strijkstok bij KanjerGuusje.

Naast de initiatieven die we ondersteunen van de VOKK zullen binnenkort nog meer schenkingen aan andere projecten bekend worden gemaakt. Allemaal initiatieven die de wereld mooier maken voor kinderen met kanker. Het is fijn om te zien hoeveel enthousiasme KanjerGuusje losmaakt. Ook bij de bestuursleden.

Het is laat. De vergadering is voorbij. Op Twitter lees ik dat er in bocht 8 bij Alpe d’HuZes een spandoek is opgehangen. Speciaal om aandacht te vragen voor kinderen met kanker. Bocht 8 is de KanjerBocht. Hoop dat veel renners dan ook even denken aan Guusje.


Vanaf de bank kijk ik naar het digitale fotolijstje. Daar zie ik ons kleine blonde meisje. Denk terug aan de vergadering van Stichting KanjerGuusje. We kunnen echt een verschil maken. Voor kinderen met kanker. En dat komt door jou, Guusje. Dat komt door jou.