Om half 10 zijn alle
kinderen de deur uit. Het is vandaag overvliegen bij scouting. Onze zoon Hans
is te oud voor de Scouts. Daarom vliegt hij over naar de Explorers. Ik zeg
tegen Yvonne dat ik Guusje miste bij het vertrek. De groep was niet compleet.
Ik weet dat ik in de vakantie nog concludeerde dat het beeld van vijf kinderen
went, maar zojuist overviel me het gevoel van incompleet zijn. Zomaar ineens.
Yvonne en ik nemen Guusje
mee in onze toekomst. Vandaag zou ze overvliegen. Van de Welpen naar de Scouts.
Bij elke mijlpaal staan we stil: als ze nog zou leven, dan zou ze ...
Omdat we met zijn tweetjes
thuis zijn, besluiten Yvonne en ik buiten de deur te lunchen. We lopen naar
lunchroom Het Bruisend Hart en trakteren onszelf. Voor Guusjes dood deden we
dit nooit. We zijn veranderd. Meer genieten van het leven. Meer pluk de dag.
Na de lunch gaan Yvonne en
ik kijken naar het overvliegen. Vorig jaar waren we er ook bij. Met Guusje in
de rolstoel. Ik herinner me hoe zwaar ze het had en hoe graag ze erbij wilde
zijn. Ik zie andere kinderen overvliegen. De wereld draait door. Ondertussen
praat ik met bekenden. Jarenlang was ik lid van deze vereniging. ‘We zijn nog
op zoek naar een voorzitter’, zegt een van de leidsters. ‘Dat wordt nog even
doorzoeken’, is mijn antwoord. Ik heb altijd een warm hart gehad voor ‘mijn’
scoutinggroep. Nu moet ik er niet meer aan denken een bestuursfunctie te gaan
bekleden.
Weer thuis staat buurvrouw
Angelique aan de deur. Ze heeft een grote kaars bij zich. Ze weet dat we op
zoek zijn naar een kaars voor de gedenktafel. Eentje die lange tijd brandt. In
de kleur paars. Guusjes lievelingskleur. Afgelopen jaar hebben we ervaren hoe
belangrijk hulp kan zijn. Niet afwachten. Niet vragen: kan ik iets voor je
doen? Gericht aanbieden. Vandaag een grote kaars. Zo welkom.
Omdat Yvonne donderdag
jarig is, ga ik op pad voor cadeautjes. Als papa zorgde ik er altijd voor
dat alle kinderen een geschenk hadden voor mama. Onze kinderen worden groter.
Ik sta nog altijd in de ‘regelstand’. Ik vraag aan Lisa of ze iets hebben
geregeld. Zij reageert geïrriteerd: ‘Maak jij je nou maar nergens druk om.’
In de loop van de dag zijn
de nominaties bekend geworden voor de NS Publieksprijs. Je kunt ook je eigen
favoriet nomineren. Op Twitter lees ik berichtjes van mensen die op
KanjerGuusje stemmen. Ik vind het mooi. Zou mooi zijn, als het boek hoge ogen
gooit. Dan wordt het verhaal nog meer gelezen. Over kinderen met kanker. De
wereld van hoop en angst.
Wil je ook op KanjerGuusje stemmen? Klik dan op deze link.