Zaterdag 20 oktober 2012

De bel. Zo vroeg al. Ik trek mijn ochtendjas aan. Voordeur open. Een grote bos bloemen. Bezorgd met een vrolijke glimlach. Afzender is Lidy. Zij mailt regelmatig. Lidy is geen kind verloren. Zij weet me vaak te raken. Ik heb ooit gesteld dat alleen lotgenoten elkaar begrijpen en dat buitenstaanders enkel begrip kunnen tonen. Lidy laat mij zien dat er uitzonderingen zijn.

Na ontvangst van de bloemen kruip ik terug in bed. Vandaag slaap ik uit. Yvonne doopt ontbijt om tot brunch. Aan tafel heeft Yvonne een vraag over Halloween. Vanavond wordt het griezelfeest in onze straat gevierd. We deden altijd mee. Dit jaar heeft bijna iedereen afspraken. Loes heeft geen zin in monsters. Ik denk aan Guusje. Zij vond het feest van Halloween te gek.

’s Middags kopen we kleding en boeken. Loes wil graag het laatste boek van Dolfje Weerwolfje hebben. Ik zie ‘Dolfje Sneeuwwolfje’ in op een tafel liggen. Deze las ik voor. De avond voor Guusjes overlijden. Aan het einde van de middag een hapje eten. Samen met Loes en Hans. Daarna naar ‘Mees Kees’. Een gezellige kinderfilm. Weer thuis ligt Loes op de bank. Ze geniet van ‘Ik hou van Holland’. In haar armen een knuffel van Guusje. Als ik zeg dat er de laatste tijd vaak knuffels van het ene naar het andere bed overspringen, glimlacht Loes.