Dinsdag 9 augustus 2011

Vandaag is een rustige dag. ’s Morgens koffie drinken met overbuurman Fred. ’s Middags voorbereidingen voor nieuwe baan. Guusje brengt de dag door op de bank. Ze speelt met haar iPad en ze kijkt televisie.

Vandaag is ook een dag waarop ik me weer realiseer dat er kinderen overlijden aan kanker. Op twitter komen berichtjes voorbij over Fleur en Milou. Beide zijn tieners. Fleur is elf en Milou is zeventien. Te jong om dood te gaan. Te veel meegemaakt. Rust zacht lieve meiden.


Gisteren had ik het gevoel dat we nog lang van Guusje gaan genieten, waarbij ik hoop dat de kwaliteit van leven beter is dan nu. De pijn belemmert haar enorm. Vasthouden aan dat goede gevoel is lastig. Ons kleine blonde meisje heeft die vreselijke ziekte. Het kan zomaar omslaan. In sneltreinvaart omlaag. De ouders staan erbij en kijken toe. Machteloos verlies.

Het leven gaat door. Ook van onze andere vijf kinderen. Een groot gezin is druk. Ook met enkel gezonde kinderen. Nu is er sinds kort de intensieve zorg voor Guusje bijgekomen. Fijn om te doen, maar wel zwaar. Vooral mentaal. Onze andere kinderen zorgen voor afleiding. Kleine zorgen en groot plezier.

Onze oudste dochter Janneke heeft de afgelopen tijd vele uren gewerkt. Dus geld verdiend. Ze wil graag een iPod Touch kopen. Of ik even naar de Mediamarkt in Breda wil rijden. Ik vraag of ze weet wat dat kost. Ik ben toch niet gek.

Om 19.30 uur komt Janneke thuis van haar werk. Guusje wil meerijden naar Breda. Ze is het binnen zitten beu. Yvonne heeft hetzelfde gevoel.
Met Yvonne, Janneke en Guusje rijd ik even later naar de Mediamarkt in Breda. Het is gezellig in de auto. Guusje heeft goede zin. Ze vindt shoppen gezellig.
Op de terugweg vraagt ons kleine blonde meisje of we thuis nog een spelletje gaan doen. Dit is een andere Guusje dan een tijdje terug. Die wilde elke avond vroeg naar bed. Misschien heeft het ermee te maken dat ze deze middag lang heeft geslapen.
Thuisgekomen gaan cola en koekjes er goed in. Broer Anton is inmiddels ook thuis. Hij mocht een dagje meer naar Walibi. Samen met vriend Jasper. Het is een vrolijke boel op de bank. Guusje op goede momenten. Zo mooi om te zien.

Steeds weer die pijn.
Haar zo te zien. Het doet zeer.
Vrolijke praatjes en goede momenten.
Doen ons meer dan goed. Zo mooi om te zien.
Het zijn maar kleine stapjes. Kleine stapjes vooruit.