Vandaag vroeger opstaan dan op andere dagen. Valt niet mee in de vakantie. Uitslapen went. Guusje moet bloedprikken in het ziekenhuis. De verpleegkundige probeert haar over te halen tot een prikje in haar arm. Zou weinig pijn doen. Een babyprikje. Guusje blijft weigeren. Ze wil enkel bloedafname door middel van een vingerprikje.
Hoewel Guusje een goede nacht had, voelt ze zich vandaag niet lekker. Dat wordt vandaag veel bankhangen.
In de ochtend krijgen we bezoek van de Familie Van Eijsden. Zij komen uit Maastricht en hebben een fantastische week achter de rug in Villa Pardoes. Voordat ze naar huis gaan, komen ze bij ons koffie drinken. Dochter Lieke is ziek. In februari 2010 is leukemie vastgesteld. Een intensief behandeltraject van ruim twee jaar. De kinderen spelen in de woonkamer. Ondertussen zitten Yvonne en ik met vader Dave en moeder Yvonne in de keuken.
 |
| Twee kanjers: Guusje & Lieke |
Net als afgelopen dinsdag is het prettig om te spreken met lotgenoten. Er zijn veel raakvlakken. Dingen waar je tegenaan loopt. Zaken die je moet missen. Gewoon vakantie vieren bijvoorbeeld. Dat elimineer je uit je systeem. Ook een aantal dagen vooruit iets plannen is eigenlijk niet mogelijk. Sommige dagen is het zelfs moeilijk om in de ochtend iets te plannen voor de middag. De afgelopen dagen maak ik mee dat Guusje zich soms in de ochtend niet goed voelt, maar in de middag juist wel. Andersom komt ook voor. Hoe zal Guusje zich straks voelen? Ik weet het nooit. Het is onvoorspelbaar.
Er is vandaag nieuws over de lieve man met de grote hond. Begin mei werd bij hem kanker geconstateerd. Hij heeft aan het begin van de week een CT-scan gehad. Vandaag de uitslag. Goed nieuws. Hij is schoon. Chemo is niet meer nodig. Omdat de lieve man met de grote hond onze overbuurman is, gaat ook bij ons de vlag uit.
 |
| Opluchting bij overburen |
De overbuurman zelf kan het maar moeilijk geloven. De ziekte dendert zijn leven keihard binnen. Nog geen drie maanden later dendert deze er weer uit. Niet te bevatten. Weken tussen hoop en vrees maken plaats voor een zucht. Een grote zucht van opluchting.
In de middag gaan Yvonne en ik met onze drie jongste kinderen naar IKEA en Mediamarkt in Breda. We kopen onder andere een nieuwe frietpan. Het is druk. Althans ik vind het druk. Ineens heb er geen zin meer in. De benedenverdieping van IKEA slaan we over. Naar huis. Ik wil rust. Dat is moeilijk in een groot gezin. Zeker als rond 18 uur ook nog mijn zus Anne-Marie en haar man aanschuiven bij het avondeten.
Pas laat in de avond schrijf ik mijn blog.
Ik zit alleen in de kamer. Heerlijk rust.
Deze stilte is de mooiste
Aan het einde van de dag
Zonde om de rust te storen
Aan het einde van de dag