Steeds een trede naar beneden
Geen enkele keer goed nieuws
Midden in de nacht zit ik beneden met Guusje. Ze kan niet slapen. Weer een matig nachtje. In de ochtend laat ik haar niet in bed liggen. Opstaan en naar school. Samen met Anton en Loes. Zo veel mogelijke een normaal leven.
Op school aangekomen geeft Guusje aan dat ze zich niet lekker voelt. Ik moedig haar aan om te blijven. De les begint. Ik loop binnen bij juf Ilse. Even bijpraten. Een kwartier later loop ik voorbij Guusje’s lokaal. Op weg naar buiten. Ik zie onze dochter zitten. Ze maakt geen zieke indruk op mij.
Ik vertrek naar Eindhoven. Als ik mijn auto voor de school parkeer, lees ik een berichtje van Yvonne. Guusje heeft zich door Lindy op laten halen. Heb ik het toch verkeerd ingeschat.
Als ik ’s middags thuiskom, ligt Guusje op de bank. Lindy heeft geprobeerd haar te activeren, maar het gaat niet. Onze dochter voelt zich beroerd. Slapen lukt niet.
Guusje moet spugen en heeft last van een stekende pijn in haar zij. Ik stuur alle andere kinderen naar boven. De TV gaat uit. Ik ga bij Guusje op de bank zitten. Zet een luisterboek voor haar op. Rust creëren. Ik lees de krant. Guusje’s ogen vallen dicht.
Ik geniet van deze rust. Heerlijk krantje lezen na het werk. Dan gaat de telefoon. Yvonne staat met autopech langs de A27. Heb ik vanmorgen de juiste auto gekozen. Ze geeft aan dat het een tijdje gaat duren.
Yvonne komt thuis. Alleen Guusje heeft nog steeds niets gegeten. We laten Guusje op bank liggen in de woonkamer. In de keuken nemen Yvonne en ik de dag door.
Als Yvonne klaar is met eten, gaan we bij Guusje zitten. We vragen hoe het gaat met de pijn. Ze geeft aan op bepaalde momenten last te hebben van hevige pijnsteken, maar er zijn ook momenten dat ze geen pijn heeft. Hoor ik het goed? Momenten van geen pijn! Ja, ik hoor het goed. Er zijn momenten dat Guusje geen pijn heeft. Er is sprake van een verandering.
Voordat we begonnen met radiotherapie voerde Yvonne een telefoongesprek met een anesthesist. Deze vertelde dat misselijkheid een teken kan zijn dat de behandelingen effect hebben. Dat de pijn minder wordt.
Yvonne heeft toen gevraagd hoe deze misselijkheid kan worden verminderd. Het antwoord is minder medicijnen tegen de constante pijn gebruiken. Morgenochtend gaat Yvonne het Pijnteam bellen. Vragen hoe de medicatie moet worden aangepast.
Momenten van geen pijn. Het klinkt als muziek. Helaas ligt er nog altijd een meisje op de bank dat zich heel erg misselijk voelt. Soms last heeft van heftige steekpijnen. Allesbehalve een vrolijk gezicht.
Gebeurt nu waar we al heel lang op hopen?
Staan we stil op de trap naar beneden?
En maken we zelfs een stapje
Een klein stapje terug naar boven