Zaterdag 28 januari 2012

Ik word wakker. Pak mijn telefoon. E-mail en Twitter. Blogbericht van gisteren levert veel reacties op. Het is een oud verhaal. Dank aan de dame die het mij toestuurde. Na het lezen opstaan, tanden poetsen, scheren en douchen. Ontbijt en boodschappen. Op de terugweg naar huis stappen Yvonne en ik binnen bij restaurant De Lakei. Eind februari zijn daar drie avonden benefitdiner voor Stichting KanjerGuusje.

We worden door Marco en Sandra van De Lakei uitgenodigd voor een kopje koffie. Mooi om te zien hoe mensen gemotiveerd worden om hun warme hart te laten zien. Voor het goede doel: goede zorg voor kanjers en hun naasten. Er kan gereserveerd worden voor de benefitavonden. Er zijn al veel tafeltjes bezet. Er is nog plaats. We spreken ook over andere acties voor Stichting KanjerGuusje. Als we weggaan, zegt Sandra: ‘Had je ooit gedacht dat je dochter al dit moois los zou maken?’ Ik geef aan dat het mij blijft verbazen. Zo mooi.

Janneke en Lisa zijn aan het werk. Hans naar Tilburg. Anton naar de Efteling. Loes kan niet alleen thuisblijven. Ze gaat met Yvonne en mij mee naar Nijmegen. Onderweg eten we een broodje bij de Subway. Een half uur te vroeg arriveren we bij de Bruna in de Fuchsiastraat. De ontvangst is hartelijk. We gaan naar een ruimte achter de winkel. Daar krijgen we koffie. Terwijl we in gesprek zijn, meldt de eigenaar dat het 2 uur is. Er staat een rij wachtenden voor het signeren.

Het wordt net als de andere keren ook vandaag weer een middag met bijzondere verhalen. Zo staat er ineens een dame voor me die me bekend voorkomt. Ik weet niet waarvan. Ze vertelt dat ze op zaterdagavond 29 oktober de toverstok kwam brengen voor Guusje. Ik voel emotie. De toverstok waar Guusje zo naar verlangde. Waarvoor we de wensreis zouden maken. Het was voor Guusje een teken die zaterdagavond. De toverstok kwam naar haar toe. Tijd voor een andere reis.

Wie leest het boek van KanjerGuusje? Alle leeftijden. Jong en oud. Zo ontmoeten Yvonne en ik vanmiddag vier jonge meiden. Ze zitten op de middelbare school. Ze hebben cadeautjes meegenomen. Mooie tekeningen, een kaart en een ingezongen CD met filmpje. Later een opa en oma. Hun kleindochter is een kanjer. Heeft chemotherapie. Ze leven in de wereld tussen hoop en vrees.

Vanmiddag veel mensen die ons kennen van Twitter en Facebook. Fijn om ‘live’ kennis te maken met de gezichten achter de accounts. De verhalen zijn verschillend. Stuk voor stuk bijzonder. De boodschap is vaak: wees open over kanjers en koesterkinderen.

De signeersessie begint om 2 uur.
Officiële eindtijd 3 uur. Het wordt half 5. 


Op de terugweg naar huis vertelt Loes dat ze Guusje mist. Ze kan niet alleen met de barbies spelen. Het is niet leuk om alle poppen zelf te laten bewegen. Te laten praten. De verhaaltjes te verzinnen. Samen was zoveel leuker.