Dinsdag 29 mei 2012

De zon schijnt. Yvonne brengt Anton en Loes naar school. Ik loop gezellig mee. Daarna koffiedrinken. De auto in. Op weg naar kantoor. Helaas loopt het verkeer op de A2 vast. Ik kies voor het avontuur. Stel het navigatiesysteem in op ‘vermijd snelwegen’. Ik hang vervolgens op de provinciale wegen achter een kleine vrachtwagen. Geen verstandige keuze om de snelweg te verlaten. Op de radio een interview over hostels. Ook al niet interessant. Wat voor dag gaat dit worden?

Halverwege de middag heb ik samen met Jan-Willem, voorzitter van Stichting KanjerGuusje, een kennismakingsgesprek met de eigenaren van een bedrijf. Binnenkort een jubileum. De eigenaren dragen kinderen met kanker een warm hart toe. Ze gaan hun gasten vragen om een financiële bijdrage voor KanjerGuusje.

Thuis ga ik snel het werk. Alleen voor het avondeten kom ik naar beneden. Aan tafel is het gezellig. Lisa vertelt dat ze een boek gaat lezen voor Nederlands.  Moet wel literatuur zijn. Welke boeken zijn het populairst om te lezen voor school? De dunste boeken. Denk aan het ‘Gouden Ei’ van Tim Krabbé. Die heeft ze al uit. Vervolgens gaat het gesprek over de film ‘Spoorloos’. Gebaseerd op dat boek. Er is een Amerikaanse versie van die film. Deze versie loopt wel goed af. Net zoals films voor kinderen. Winnie de Pooh heeft ook altijd een ‘happy end’. Dan zegt Hans ineens: ‘Ik dacht vroeger dat Meneer Konijn een vrouw was.’ Iedereen ligt in een deuk. We springen in onze gesprekken van de hak op de tak. Er wordt veel gelachen.

Het is bijna 10 uur. Ik ben nog steeds aan het werk. Het is mooi geweest. Ik sluit af voor vandaag. Even later zit ik met Yvonne op de bank. In de keuken zit Janneke. Ze blokt voor haar laatste examen. Economie is mijn vak. Ze heeft slechts twee vraagjes voor me. Na morgen is Janneke vrij. Ze werkt hard. Dat is haar manier. Altijd al geweest. Zelfstandig en doelgericht. Een doorzetter.

Wat voor dag is het geworden? Ik constateer dat er vandaag weinig gelegenheid was om aan Guusje te denken. Het werk eiste aandacht. Zo lijkt het. Dan denk ik aan het autorijden. Meer dan twee uur vandaag. Toch vaak aan Guusje gedacht. En dan nog het gesprek met het bedrijf. Ook toen verteld over ons kleine blonde meisje. Dus toch. Ze was er weer bij. Guusje.