KanjerGuusje: Vrijdag 15 juni 2012

Ik denk snel richting kantoor te vertrekken.

‘We hebben een afspraak om half 9.’

‘Met wie?’

‘De mentor van Anton.’

‘Dat was ik vergeten.’

Snel vertrekken gaat dus niet door. Eerst naar school.

Volgend schooljaar begint Anton op de middelbare school. Om half 9 maken Yvonne en ik kennis met zijn mentor. Anton is er ook bij. We hebben dit gesprek aangevraagd om de thuissituatie toe te lichten. Anton heeft vier zussen waarvan er eentje helaas niet meer bij ons is. Anton denkt vaak aan Guusje. We houden van openheid. Vinden het fijn als zijn klasgenoten volgend jaar weten wat er gebeurd is.

Op mijn werk voer ik een telefoongesprek met Janneke. Gisteren hoorden we dat Janneke geslaagd is voor haar vwo-diploma. Vandaag weet ze haar cijfers. Alleen voldoendes. Ik ben trots op onze oudste dochter. Ook zij heeft verdriet. Toch heeft ze haar doel kunnen bereiken. Twee jaar geleden was ik docent op haar school. Ik ken nogal wat leerlingen uit haar jaar. We nemen even door wie er gezakt zijn en of ze nog kans van slagen hebben bij een herexamen.

Om 7 uur ben ik thuis. Ik bak friet voor mezelf. Als ik binnenloop met mijn bord, begint Lisa te lachen: ‘Jij hebt wel erg veel trek.’ Yvonne vult aan: ‘Papa kan alleen maar bakken in grote hoeveelheden.’ Onze kinderen maken altijd de opmerking dat ik ook voor de buren friet bak. Ik laat me niet kennen. Ik eet mijn bord leeg. Tot het laatste pinnetje.

De rest van de avond hang ik voor de televisie, lees ik een boek en beantwoord ik mailtjes. Er komt een tweet voorbij.