Om half 12 sta ik met een
pistool in mijn hand in het Leijpark. Ik mag het startschot lossen bij de
volgende etappe van de Hart van Brabantloop in Tilburg. Er zijn meer dan
duizend deelnemers. Ze lopen in teamverband. De organisatie heeft dit jaar
KanjerGuusje als goed doel gekozen. De teams wordt gevraagd de inschrijfborg af
te staan aan het goede doel.
Dennis is bestuurslid van KanjerGuusje. Hij heeft een team samengesteld van lopers die kinderen met
kanker een warm hart toe dragen. Voor de gelegenheid heeft hij paarse t-shirts
met de opdruk ‘ik loop voor KanjerGuusje’ laten vervaardigen.
Thuisgekomen ga ik na de
lunch naar boven. Ik heb de afgelopen week vijf dagen gewerkt. Er is veel
blijven liggen. Tijd om op te ruimen. Terwijl ik bezig ben denk ik terug aan
twee dagen geleden. Toen bezocht ik een lezing van Daan Westerink. Ik had haar
verhaal al eerder gehoord. Toch maakt het ook de tweede keer indruk. Ze verloor
haar moeder op jonge leeftijd. Ze was 14. Daan voelde zich eenzaam. Niet
begrepen. Gelukkig waren er bakens: mensen bij wie ze zichzelf kon zijn.
Bijvoorbeeld een docent die haar uitnodigde om op woensdagmiddag van 1 tot 2
haar verhaal te komen vertellen.
Vaak wordt gezegd dat het
verlies van een kind het ergste is. Ik luisterde deze week naar Daan en
realiseerde dat leedconcurrentie zo stompzinnig is. Mijn verlies is niet erger
dan dat van Daan. In de liefde bestaat geen veel, meer, meest. Rouw is de
keerzijde van liefde. Er is geen erg, erger, ergst. Machteloosheid kent geen
overtreffende trap.
Aan het begin van de avond
zit ik op de bank. Ik heb zojuist de hond uitgelaten in de bossen. Nu heb ik
tijd om rustig even rond te kijken op de iPad. Mijn oog valt op een app waarmee
je notities kunt opslaan. Ik stuit op aantekeningen van Guusje. Onze kinderen
probeerden bij elkaar de wachtwoorden te kraken. Zo te lezen had ze bij haar
broer een wachtwoord ontfutseld.
Antons wachtwoord op de
ipod is alleen maar nullen.
En dat in cijfers.
Goed hè.
Ik hoor het Guusje triomfantelijk zeggen. Ik denk terug aan vorig jaar. Vandaag kwam een fotograaf langs.
Hij maakte foto’s voor het Algemeen Dagblad. Mooi portret van Guusje en
Janneke. De volgende dag stond het artikel in de krant.
’s Avonds zijn Yvonne en
ik uitgenodigd bij het eindfeest van de Hart van Brabantloop. We gaan langs om
een cheque in ontvangst te nemen. Het voorlopige donatiebedrag is duizend euro.
Een prachtig resultaat voor KanjerGuusje.