Zondag 2 september 2012

Heerlijk uitslapen op zondagochtend. Niet te lang. Om 12 uur hebben we een afspraak voor een fotoshoot. Een tijdje terug werd ik benaderd voor een interview. Het gesprek moet nog plaatsvinden. Foto’s worden vandaag gemaakt. Er komt een artikel in een maandblad. Meer ga ik er nog niet over schrijven. Dat komt nog wel.

Als ik wakker word, zegt Yvonne dat ze zich niet lekker voelt. Ik stel voor om de fotoshoot af te bellen. Dat vindt Yvonne geen goed idee. Alle kinderen zijn thuis. Als we de afspraak verschuiven, is de kans groot dat enkele kinderen verplichtingen hebben. Dan zijn we nog minder compleet dan we nu al zijn, zonder Guusje.

Het team voor de fotoshoot bestaat uit drie mensen: fotograaf, kleedster en visagiste. Als ze binnen zijn, weet ik meteen dat dit avontuur enkele uren gaat duren. We worden allemaal volgens hetzelfde recept gekleed. Ik zie dat de vrouwen genieten. De mannen laten het gebeuren. We gaan naar de duinen. Daar waar vorig jaar Manola een reportage maakte.

Ik denk dat de beelden mooi zullen zijn. Hier zijn professionals aan het werk. Het ontbrekende stukje in onze famliepuzzel is voor mij heel zichtbaar. Zeker als er foto’s worden gemaakt van onze kinderen samen.

Yvonne gaat vroeg naar bed. Hopelijk knapt ze op. Om half 10 is iedereen naar boven. Ik zit alleen op de bank. Heerlijk rustig. Ik lees ‘Met mijn ziel onder mijn arm’ van RietFiddelaers. Op een van de eerste bladzijden lees ik:

Ben je er nog niet overheen?

Nee, over liefde kom je niet heen

Nooit overheen komen, maar wel mee moeten leven. Zo zal het zijn. Ik pak mijn laptop. Gisteren ontdekte ik tussen mijn foto’s een filmpje. Gemaakt op 30 juni 2011. Ik was bezig mijn telefoon te testen als filmapparaat. Guusje eet aardbeien. Ondertussen praten we over de iPad. Ongeveer een halve minuut. Het waren geen bijzondere beelden. Nu wel.

‘Guusje eet aardbeien’ is te zien op Facebook: https://www.facebook.com/boekkanjerguusje