De rookmelder piept. Ik
sta onder de douche. Vals alarm. Daar kom ik achter, als ik uit de badkamer
stap. Deze rookmelder reageert op condens. Ik zie Yvonne op een verhoging
staan. Ze kan net bij het knopje en schakelt de melder uit. Ze is niet blij.
Deze vakantie heeft ze nog geen enkele keer uit kunnen slapen. Ook vandaag ben
ik vroeg op. Ik heb twee afspraken.
De eerste ontmoeting is in
Baarn. Margreet voert de boekhouding van de uitgeverij. Voor het eerst sinds de
oprichting van Uitgeverij Pollux nemen we de financiële cijfers door. Margreet
legt me uit hoe ik vanuit het boekhoudprogramma facturen kan maken. Deze heb ik
nodig, als er gesigneerde exemplaren worden besteld.
Margreet en haar echtgenoot Hans heb ik via Twitter leren kennen. Ze leefden met ons mee tijdens Guusjes ziekteproces. Na het overlijden kregen we steeds intensiever contact. Toen ik de tweede druk zelf wilde uitbrengen, was de oprichting van een uitgeverij noodzakelijk. Het Centraal Boekhuis, die de distributie naar boekwinkels verzorgt, doet alleen zaken met bedrijven. Niet met particulieren. Ik had geen ervaring met een eigen zaak. Margreet bood mij haar hulp aan. Ze is een ervaren administratief adviseur.
’s Middags rijd ik naar
Amsterdam. Daar heb ik een afspraak met Ed. Ik ontmoette hem vorig jaar bij een
bijeenkomst in het kader van Wereldlichtjesdag. Daar zong hij twee mooie liederen.
Ik was er stil van. Sinds die avond hebben we regelmatig contact via Twitter,
maar nooit in levenden lijve. Vandaag komt daar verandering in. We praten veel
over Guusje. Over kanker en rouw. Ik vertel over lezingen en gastlessen. Ed
over zijn werk als acteur en het maken van films. Het is een prettige middag,
maar om half 5 moet ik er een punt achter zetten. Ik wil vanavond een keer
samen met onze kinderen eten.
Onderweg is het druk.
Hierdoor ben ik pas na 6 uur thuis. Tegelijk met Hans kom ik binnen. Samen gaan
we voor de laatste restjes. Daarna laat ik samen met Yvonne de hond uit. De dag
doornemen en uitkijken richting 30 oktober. Dat is Guusjes sterfdag. Ook
vandaag kijk ik een jaar terug. Toen sprak ik met Guusje vaak over de moeder
van haar klasgenoot waarvan we wisten dat ze niet lang meer te leven had. Verder
waren we vooral bezig met Guusjes wensreis. Over twee weken zouden we in
Florida zijn.