Eerst naar kantoor. Daarna
naar een klant. Tegen 6 uur ben ik thuis. We eten samen. De gesprekken gaan
over school en over Guusjes sterfdag. Yvonne en ik hebben een idee hoe we
invulling willen gaan geven aan 30 oktober.
Na het avondeten hebben
Yvonne en ik veel te bespreken. We hebben elkaar de hele dag niet gezien.
Yvonne vertelt over een collega die tien jaar geleden zijn zoon verloor. Zijn
boodschap: het wordt niet minder.
Ik vertrek naar René.
Vanavond gaan we voor de tweede keer de studio in. Voor het luisterboek spreek
ik de eerste weken van het verhaal in. Terwijl ik lees, zie ik de beelden voor
me. Soms voelt het zelfs alsof we weer samen door het ziekenhuis lopen. Ik stop
met lezen na Pasen. René zegt: ‘En het ging net zo goed en dan toch weer niet.’
Hij bedoelt niet het voorlezen. Hij heeft het over Guusje.
Terwijl ik op kantoor was,
passeerde het aantal pageviews van deze weblog de grens van 10 miljoen. Het
voelde dubbel. Prachtig dat het verhaal over Guusje door veel mensen wordt
gelezen, maar liever had ik geen blog gehad. Ik voelde me verdrietig.
Als ik ’s avonds laat mijn
blog schrijf, probeer ik het anders te zien. Guusjes overlijden kan ik niet
terugdraaien. Op geen enkele manier. Een groter gemis is er niet. Toch sta ik
niet alleen. Veel mensen leven mee. Daarom op 10-10 10 miljoen views voor KanjerGuusje.
Haar verhaal inspireert. Vanuit vreselijke situaties ontstaan soms mooie
dingen. KanjerGuusje is daar een voorbeeld van.