Gisteravond laat wilde ik
nog even kort een demonstratie voorbereiden voor vandaag. Mijn laptop startte
niet goed op. Een McAfee probleem. Met het oog op de presentatie van vandaag
zou ik vroeger heel boos zijn geworden. In alle staten. Tegenwoordig relativeer
ik zulke problemen. Ik denk aan vorig jaar. Dat waren problemen. Dit is een
uitdaging. Ik ben vroeg op kantoor. Twee collega’s helpen. Om 10 uur is alles
opgelost. De klant komt binnen. De demonstratie verloopt vlekkeloos.
Ik word vriendelijk
ontvangen door Xena. Ze ziet er goed uit, maar voelt zich ziek. Ik ben van plan
om hooguit een half uurtje te blijven. Dat gaat niet lukken. Anja en ik hebben
beiden hetzelfde gebrek: niet kunnen stoppen met praten. Over diverse
onderwerpen. Bijvoorbeeld over de enorme impact die kanker op onze gezinnen
heeft. In december is Xena klaar met haar behandelingen, maar de ervaring bij
anderen leert dat het ziekteproces niet zomaar voorbij is. Twee jaar lang
spanning en onzekerheid leg je niet zomaar naast je neer. Dat duurt vaak vele maanden.
Pas om half 11 neem ik afscheid van Anja en haar man Marcel. Over een maand
gaat Marcel de Marathon van New York lopen. Speciaal voor KiKa. Helaas kampt
hij nu met een kleine blessure. Ik hoop dat Marcel op tijd fit is en de
marathon glansrijk uitloopt. Voor Xena en voor alle andere kinderen met kanker.