Vrijdag 30 november 2012

Lisa en Loes gaan beiden weer naar school. Yvonne en ik zijn vrij. Ik heb moeite met opstarten. Als Yvonne vertrekt om Loes naar school te brengen, zit ik nog in mijn ochtendjas met een kop koffie aan de ontbijttafel. Yvonne maant mij om tempo te maken. De bedoeling is dat we vandaag op pad gaan voor sinterklaasinkopen.

Vanaf begin november ligt er een schrift op het aanrecht in de keuken. Elk gezinslid heeft een bladzijde toegewezen gekregen. Hierop dient genoteerd te worden wat je voorkeuren zijn voor 5 december. Hans en ik zijn beiden heel slecht in verlanglijstjes. Onze meiden niet. Zij hebben aan één bladzijde niet genoeg.

Het schrift gaat mee richting Breda. Onderweg voer ik een telefoongesprek waarin gevraagd wordt wat mijn favoriete lied van Guus Meeuwis is in relatie tot Guusje en waarom. Ik vind het een lastige vraag. Ik zeg dat ‘Alles wat ik zoek’ goed bij haar past. Toen we de eerste keer met Guusje over Doe Een Wens spraken, stelde onze dochter een voorwaarde. Het leek of die voorwaarde belangrijker was dan haar wens zelf: haar broers en zussen moesten mee kunnen genieten. Alles wat ik zoek, is wat ik hier vind. Dat was voor Guusje ons gezin. De huiselijke warmte.

Als we in een winkel lopen, zien we speelgoeddieren van Pet Shop. Ik zeg tegen Yvonne: ‘Weet je nog? Hier speelde ze graag mee.’ Thuis hebben we een grote verzameling. Ik denk vandaag vaak aan Guusje. Zij genoot, net zoals vele andere kinderen, enorm van het feest van Sinterklaas. Ook voor Guusje zal er op pakjesavond een cadeautje zijn.

Van Breda gaan we naar Tilburg. Ondertussen houdt Yvonne een overzicht bij: wie krijgt wat. We zoeken samen naar een evenwichtige verdeling van cadeautjes over de kinderen.

Langzaamaan gaan we richting winter. Ik steek de open haard aan. Terwijl de televisie ‘The Voice of Holland’ uitzendt, maak ik een presentatie voor KanjerGuusje. Deze gaat gebruikt worden op de middelbare school van Hans en Lisa. Het kerstgala heeft elk jaar een goed doel. Dit jaar KanjerGuusje.

Terwijl ik aan de presentatie werk, zit Loes te spelen op de Nintendo DS. Ze zegt: ‘Kijk dit zijn hondjes die Guusje heeft gemaakt.’ Yvonne en ik kijken elkaar aan. Ze speelde graag met dieren. Die heeft ze achtergelaten. Als speelgoed: Pet Shop. Op computers: spelletjes waarbij je dieren moet verzorgen. Herinneringen die we koesteren.