Zaterdag 8 december 2012

Half november maakte ik samen met Yvonne een boswandeling. We spraken beiden uit dat we ook dit jaar geen zin hadden in een kerstboom. Toch namen we het besluit om in december wel een grote boom te zetten. Ik heb na Guusjes overlijden e-mails gehad van mensen die schreven dat ze op jonge leeftijd hun broer of zus hadden verloren. Daarna was er veel verdriet in huis. Nauwelijks nog ruimte voor gezelligheid. Dit willen Yvonne en ik voorkomen. Daarom voor ons dit jaar een grote kerstboom met gekleurde lichtjes, ballen en slingers. Net zoals vroeger.

Enkele jaren geleden hebben we een kunstboom aangeschaft. Het was eigenlijk mijn bedoeling om altijd een echte boom te plaatsen. Tot ik een kerstboom had gekocht van slechte kwaliteit. Deze viel uit. De kerstdagen waren voorbij en de vloer lag bezaaid met dennen. Veel takken waren kaal. Het zag er niet uit. Ik wilde slim zijn en pakte een schaar. Helaas knipte ik niet alleen in de takken. Ook de kerstboomverlichting ging uit. Yvonne en de kinderen lagen krom van het lachen. Tot op de dag van vandaag vertellen onze kinderen graag het verhaal van hun onhandige vader die de draad van de kerstboomverlichting doorknipte.

De boom wordt geplaatst. Hans en Loes helpen met opbouwen. Meer dan zevenhonderd gekleurde lichtjes. Veel kerstballen met een verhaal. Sommige zijn door Guusje beschilderd. Op een bepaald moment is alleen Loes in de woonkamer. Yvonne is in de keuken. Zij ziet dat onze jongste dochter rondloopt met aan haar hand een ballon die het hoofd van een giraffe voorstelt. Loes praat tegen de giraffe. Ze laat het kasteel zien dat ze kreeg van Sinterklaas. Daarna bewondert ze samen met de giraffe de grote kerstboom.

Na een gezellige avond bij restaurant De Lakei zitten Yvonne en ik samen op de bank in de woonkamer. Ik pak mijn laptop en ga nog even aan de slag met het luisterboek. Ik heb aangekondigd dat de luisterboekversie van KanjerGuusje zondag verschijnt. Er moet nog wel een en ander gebeuren om dit mogelijk te maken. Ondertussen praten Yvonne en ik over vandaag. We willen ruimte voor verdriet en voor gezelligheid. Dat gaat goed samen. Daar moet je echter wel wat voor doen. Dat gaat niet vanzelf. Bijvoorbeeld een grote bonte kerstboom zetten. Het verdriet wordt er niet minder van. Beter te dragen wordt het wel.