Zondag 9 december 2012

Als ik door de gordijnen naar buiten kijk, zie ik dat het regent. Gisteravond was het laat. Ik slaap lekker uit. Na het late ontbijt ga ik met Yvonne en Anton naar mijn ouders. Ik neem een Libelle mee. Dan kunnen mijn ouders het artikel ‘Dagboek van een verdrietig jaar’ lezen. Anton neemt zijn rapport van school mee. Hij is trots op zijn prestaties en wil deze graag delen met opa en oma.

Als ik de koffie heb ingeschonken, komt mijn oudste zus binnen. Samen met haar man. We hebben elkaar enkele weken niet gezien. Tijd om bij te praten. Weer thuis heb ik behoefte aan een frisse neus. Daarom maak ik samen met Yvonne en Loes een boswandeling.

De afgelopen weken heb ik mijn boek KanjerGuusje voorgelezen. Mijn vriend René heeft opnames gemaakt en deze bewerkt tot een luisterboek. De bestanden heb ik inmiddels op YouTube gezet. Vanmiddag publiceer ik deze. Nu kan iedereen het boek online luisteren en, indien gewenst, de geluidsbestanden downloaden voor eigen gebruik. Voor het laatste dient men een mailtje te sturen naar boek@kanjerguusje.nl. Het boek is gratis. Een vrijwillige bijdrage voor de stichting is welkom maar geen verplichting. Ik wil dat zoveel mogelijk mensen kennis maken met het verhaal van Guusje. De wereld van kinderen met kanker. Voor gezinnen een leven tussen hoop en angst.

Na het avondeten rijden we naar Eindhoven. De rol tapijt, die we donderdag hebben gekocht, nemen we mee. We gaan eerst naar de nieuwe kamer van Janneke. Daarna naar een bijeenkomst in het kader van Wereldlichtjesdag. Alle kinderen gaan mee. Alleen Lisa niet in verband met haar werk.

Wereldlichtjesdag wordt elk jaar gehouden op de tweede zondag in december. Overal ter wereld worden om 19 uur plaatselijke tijd kaarsen aangestoken ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Voor ons een gelegenheid om als gezin ruimte te nemen om stil te staan bij Guusje.


In Eindhoven is Josephine een van de organisatoren. Zij schrijft mooie gedichten. Ook over Guusje. Tijdens de bijeenkomst worden namen van overleden kinderen genoemd. Bij elke naam wordt een kaars aangestoken. Als ik alle lichtjes zie, dan weet ik dat ik als vader niet alleen sta. Veel kinderen worden gemist. Er wordt mooi gesproken en gezongen. Tot slot wordt het volgende filmpje getoond. Ik vind het fijn om erbij te zijn. Samen met Yvonne en onze kinderen. Denken aan Guusje