Volg je hart

Het is een tijd geleden dat ik een blog schreef. Er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Ik kan het niet even samenvatten in een blogje. 
Vaak vragen mensen aan ons: ‘Hoe gaat het nu met jullie?’ Een goede vraag, maar lastig te beantwoorden. Zeker als het over onze kinderen gaat. Ik heb al eerder gezegd dat ik niet in hun hoofden kan kijken. Meestal stel ik een tegenvraag: ‘Hoe gaat het met jouw kinderen? Weet je écht hoe het met hen gaat? Wisten jouw ouders hoe het vroeger met jou ging?’ 
Mijn indruk is dat het goed met ons gezin gaat. Yvonne heeft een vast contract gekregen bij haar werkgever. Alle kinderen zijn over naar het volgende schooljaar. Thuis hangt er een prettige sfeer. 

Bewust genieten. Yvonne en ik doen het vaker dan vroeger. We deden het bijvoorbeeld gisteren. Ik was jarig. Aan het einde van de middag reden we naar Tilburg. Samen met onze kinderen een hapje eten en daarna naar de bioscoop. We weten hoe belangrijk het is om te genieten van mooie momenten. Het leven kan zomaar over zijn.

Op de wind heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet. Guusje komt nooit meer terug. De wijze waarop we omgaan met het gemis, proberen we zoveel mogelijk te beïnvloeden. Op positieve wijze. Mooie kansen pakken die voorbij komen. 

Ik zou niets liever willen dan Guusje bij me hebben. Maar ze is er niet meer. Daar zal ik het mee moeten doen. Dat is de wind waarop ik geen invloed heb. Ik heb ook naar mijn eigen zeilen gekeken. Ik constateerde dat die niet goed stonden. Ik liep steeds minder warm voor mijn werk bij Oracle. De motivatie ontbrak. Vanaf 1 augustus keer ik terug in het onderwijs. Ik heb het tegen enkele mensen verteld en steeds hoor ik: ‘Je gaat je hart volgen.’

Je hart volgen. Het is zo belangrijk. Het betekent niet dat je altijd maar kunt doen waar je zin in hebt. Wat betekent het dan wel? Een beslissing nemen op basis van je gevoel. Misschien niet het juiste besluit, maar dat weet je achteraf pas. 

Soms vragen ouders van een overleden kind mij om raad. Ze worstelen met een dilemma. Ik weet het antwoord niet. Ik kan alleen vertellen wat Yvonne en ik in een vergelijkbare situatie hebben gedaan. Mijn advies aan deze ouders is altijd: luister naar je hart. Als je je gevoel volgt, dan stel je jezelf niet teleur. Achteraf kun je constateren dat je beslissing verkeerd is geweest, maar je hebt deze wel met een goed gevoel genomen. Dat is je hart volgen. 
Is mijn besluit om terug te keren in het onderwijs juist? Dat weet ik later pas. Wat weet ik wel? Dat ik mijn beslissing met een goed gevoel heb genomen. Het is voor mij de beste beslissing. Ik volg mijn hart.