Dezelfde hobby

Landal Sluftervallei heeft twee 24-persoonsbungalows. Deze zijn spiksplinternieuw. Twee weken geleden vroeg Bas Hoogland wie er van zijn volgers op Twitter in aanmerking wilde komen voor een testweekend. Yvonne reageerde direct. Ze gaf aan graag een weekend door te willen brengen met lotgenoten. Gezinnen die een kind met kanker hebben of, helaas zoals wij, moeten missen. Bas was enthousiast. Yvonne mocht vier andere families uitnodigen.

Dit weekend zijn we samen op Texel geweest. Een bont gezelschap. Vijf verschillende gezinnen. Drie met een kanjerkind (Xena, Pim en Pieter) en twee met een koesterkind (Marnix en Guusje). Voor de meeste mensen was het een eerste kennismaking met elkaar.

We hebben samen gelachen. Misschien is dat niet het eerste waar je aan denkt bij een lotgenotenweekend. En we hebben ervaringen kunnen delen. Niet met mensen die zich in onze situatie proberen te verplaatsen, maar met ouders die hetzelfde hebben meegemaakt. Yvonne en ik spreken gekscherend vaak over ‘mensen met dezelfde hobby’. Nu weten wij ook wel dat je een hobby vrijwillig kiest en kanker niet. Toch geeft het goed aan waarom ouders van een kind met kanker elkaar begrijpen. Net zoals mensen die een zelfde hobby delen. Ouders van kinderen met kanker hebben allemaal meegemaakt dat de diagnose ‘uw kind heeft kanker’ werd meegedeeld, dat er gewacht moest worden op uitslagen en dat hun kind zwak en misselijk werd van de chemo.

Er was een klik tussen de deelnemers. Deze klik zit in het woordje ‘lotgenoten’. Een term met een zwaarmoedige klank. Soms denken mensen dat lotgenoten alleen maar over hun ellende praten. In een slachtofferrol kruipen. Ik ervoer dit weekend het tegenovergestelde. Alle gezinnen straalden kracht uit. Ze hebben ervoor gekozen om van hun leven iets moois te maken. Dat is geen eenvoudige opgave. De wereld van kinderen met kanker is een leven tussen hoop en angst. Die laat je, ook al ben je schoon verklaard, niet achter je. Je kunt niet doen alsof je het nooit hebt meegemaakt. Ervaringen vormen je als mens. Ik zag dat terug tijdens het weekend op Texel. Juist doordat we samen plezier hadden. We weten immers allemaal hoe belangrijk het is om te genieten van mooie dagen. We hebben ervaren dat het leven kwetsbaar is. Morgen kan het anders zijn.