We hebben inmiddels drie torens gehad in het Emma Kinderziekenhuis. Eerst de achtste verdieping van de F-toren (kinderoncologie). Daarna de achtste verdieping van de G-toren (intensive care). Nu een kamer op de achtste verdieping van de H-toren (grote kinderen). Als je bij de deuren komt van deze afdeling, zie je een opschrift hangen: deuren gesloten houden in verband met “weglopende kinderen”. Alsof Guusje weg zou kunnen lopen met al die infuuspompen en registratieapparatuur.
Het is 7 uur in de ochtend. Mijn bed heb ik ingeklapt. Ik zit in een tuinstoel bij Guusje’s bed. Ze slaapt. De verpleegkundige heeft haar nachtdienst er bijna opzitten. Ze loopt binnen. Volgens haar had Guusje een matig nachtje. Ik weet niet beter de laatste dagen. Ik voel me brak. Ik verlang naar lekkere koffie. Niet die slappe bak van het ziekenhuis.
Er passeren vandaag weer veel nieuwe gezichten. Ik heb even geteld. Negen verpleegkundigen, een masseur, een fysiotherapeut, een pedagogisch medewerker en een arts. Allemaal mensen die bij deze afdeling horen. Allemaal nieuw voor ons. Met iedereen voeren we een gesprek. Soms lang, soms kort. Daarnaast spreken we vandaag weer enkele oude bekenden waaronder het hoofd van de kinderoncologen en een microbioloog. Een maatschappelijk medewerker staat zelfs twee keer klaar om met ons een gesprek te beginnen, maar kan er gewoonweg niet tussenkomen. Ik zeg: “Welkom in de kermis van het AMC.” Yvonne zegt: “Ik had geen kaartjes voor het spookhuis besteld.”
Tijdens het avondeten maak ik tegen Yvonne de opmerking dat we qua uiterlijk snel zullen verouderen door deze ervaring in het ziekenhuis . Waarschijnlijk ogen we beide dodelijk vermoeid. Yvonne zegt dat ze niet voor zichzelf kan spreken, maar als ze naar mij kijkt, mijn opmerking wel kan bevestigen. Dankjewel schat.
We zijn blij met alle steun die we ontvangen. Vandaag zijn onze vrienden Cor en Gerda uit Zaandam kort op bezoek geweest. Ze hadden eten voor ons meegenomen en doen onze was. Heel fijn.
We hopen natuurlijk dat Guusje eindelijk wat gaat opknappen. Aansterken en vrij zal zijn van infectie. Ik heb voor Guusje een e-mailadres aangemaakt. Vanavond heeft ze haar eerste e-mails verstuurd. Naar haar juf Bianca en haar zus Lisa. Tussen alle kaarten hangt een foto van ons gezin. Ik heb er alle namen bij geschreven. Zo krijgt iedereen die aan Guusje’s bed verschijnt een beter beeld van ons gezin en vooral natuurlijk van dat blonde meisje dat zo graag beter wil worden.