Het is tegen het einde van de ochtend. Guusje’s vriendinnen Nikki en Ina zijn gearriveerd. Nikki’s papa Victor is hun begeleider. Ze komen de kamer binnen. Ik zie dat ze ‘schrikken’ van onze zieke dochter. Ze hebben een heel groot mooi knutselwerk bij zich. Gemaakt door Guusje’s klas. Nikki heeft samen met haar mama een heerlijke appeltaart gebakken. Het bezoek wordt een klein feestje.
Guusje heeft dagen uitgekeken naar dit bezoek. Ze heeft er zelf om gevraagd. Het liefst had ze al haar vriendinnen uitgenodigd. Eindelijk geen volwassenen met enkel grote mensenpraat.
Na de appeltaart een filmpje kijken. Alleen op Guusje’s kamer. Zonder volwassenen. Daarna naar de speelzaal. Hier is begeleiding door volwassenen verplicht. Ik zie Guusje opleven. Bezoek van vriendinnen is een prima medicijn. Toch blijkt ook nu weer dat bezoek niet te lang mag duren. De pijn komt terug. Dat is jammer. Net bij het afscheid.
Yvonne en ik zien een terugkerend patroon. Rond 15.30 uur krijgt Guusje pijn. We moeten ervoor zorgen dat er dan geen bezoek is. Ook de rust tussen 12 en 14 uur is belangrijk. Deze heeft ze echt nodig.
In de loop van de dag lees ik voor uit Matilda. Het is tegen etenstijd, als het boek uit is. Guusje vraagt of ik wil beginnen in Raveleijn. Het nieuwe boek van Paul van Loon. Ik heb geen zin meer in voorlezen. Het wordt een ware onderhandeling. Ze slaagt erin me te laten beloven dat ik vanavond nog het eerste hoofdstuk zal voorlezen. Alleen het eerste hoofdstuk is genoeg. Tegen het slapengaan begin ik in Raveleijn. Het blijft niet bij het eerste hoofdstuk. Kinderen, je geeft ze een vinger.