Maandag eerste schooldag. Guusje kan dan niet naar school in verband met chemo. Ik bel met juf Ilse. Ze is op school. Samen met juf Bianca komt ze dadelijk op bezoek. Wij wonen op loopafstand van school.
Even later gaat de bel. Yvonne opent de voordeur. Ze verwacht de juffen. Er wordt echter een groot pak bezorgd. Afzender is Anne. We kennen haar via twitter. De inhoud zijn drie spellen, waaronder Kolonisten van Catan. Haar cadeau is een reactie op een tweet van Yvonne.
Als de bel weer klinkt, zijn het dit keer wel de juffen van de Theresiaschool. Fijn om ze beide te spreken. Juf Ilse is intern begeleider en juf Bianca is leerkracht van Guusje. We maken afspraken voor het nieuwe schooljaar. De samenwerking met school is goed.
Ik leg uit dat we wachten op toekenning van een PGB voor Guusje. Met behulp van een PGB kunnen we zorg regelen voor onze dochter. Ook op dagen dat Yvonne en ik gaan werken. We hopen Guusje nog heel lang bij ons te hebben. Vanuit die hoop hebben we besloten als ouders weer aan het werk te gaan.
Het is mooi weer. We zitten lekker buiten. Guusje komt erbij zitten. Naast juf Bianca. Het verschil is groot. De juf is bruin. Onze dochter spierwit.
Bij het afscheid van de juffen regent het pijpenstelen. Vragende gezichten. Ik geef een paraplu mee.
Na de lunch is er post. Een brief van het Zorgkantoor. Goed nieuws. Het PGB voor Guusje is toegekend. Yvonne stuurt een sms naar Lindy. We kunnen haar nu officieel in dienst nemen om voor Guusje te zorgen op dagen dat Yvonne en ik gaan werken. De rest van de middag gebruik ik om een en ander uit te zoeken over het PGB.
Enkele weken geleden gingen we met bijna alle kinderen naar Harry Potter in de bioscoop. Onze jongste dochter Loes is te jong voor deze film. Yvonne en ik hebben haar beloofd dat ook zij nog een keertje mee mag naar de bioscoop.
Loes constateert dat de vakantie bijna voorbij is en dat ze waarschijnlijk kan fluiten naar het bioscoopbezoek. Hoe is het mogelijk? Juist nu de Smurfen te zien zijn. In 3D zelfs. Loes is een volhouder. We horen al dagenlang over onze belofte. Als we vragen of de andere kinderen ook mee zouden willen naar de Smurfen, krijgen we een antwoord in de trant van ‘wat een domme vraag’. Loes en Guusje vliegen me om de nek, als ik vertel dat ik kaartjes heb besteld. Zo pak je als jong meisje je vader in.
Onze kinderen genieten enorm van de film. Er wordt veel gelachen. Ook door onze twee oudste dochters. Die liggen opvallend vaak in een deuk op andere momenten dan het erg jonge publiek.
Met Guusje gaat het vandaag best goed. Ze gebruikt relatief weinig extra pijnmedicatie. Wel heeft ze moeite met lopen. Ondersteuning is nodig. Alle ogen in de bioscoopzaal zijn bij binnenkomst op onze dochter gericht.
Als we thuiskomen is Guusje helemaal op. Slechts een wens: zo snel mogelijk naar bed. Ze kan niet meer.
Als we thuiskomen is Guusje helemaal op. Slechts een wens: zo snel mogelijk naar bed. Ze kan niet meer.
Als Loes en Guusje op bed liggen, is de rest van de familie klaar om te spelen met ons nieuwe spel Kolonisten van Catan. Ik heb er veel zin in, maar wil eerst rustig een kopje koffie drinken. Althans dat is de bedoeling. Onze hond Balou lanceert met zijn staart het kopje vanaf de salontafel. Niet het eerste knoei incident vandaag. Tijdens de lunch duwde Hans, toch ook niet meer de jongste binnen ons gezin, een beker melk om. Zou er ooit een week voorbij gaan zonder omvallende bekers, kopjes en glazen? Ik denk dat we er nog lang op moeten wachten in huize Van Gorp.
Het spelletje Kolonisten is gezellig. Eindigt in een climax. Anton, Lisa en Janneke kunnen winnen. Op het laatst worden zelfs de spelregels erbij gepakt. Gelukkig bieden ze uitkomst.
Vaak wordt Guusje laat in de avond wakker. Vanavond niet. Daarom wekt Yvonne haar voor medicijnen.
Het spelletje Kolonisten is gezellig. Eindigt in een climax. Anton, Lisa en Janneke kunnen winnen. Op het laatst worden zelfs de spelregels erbij gepakt. Gelukkig bieden ze uitkomst.
Vaak wordt Guusje laat in de avond wakker. Vanavond niet. Daarom wekt Yvonne haar voor medicijnen.
“Waarom maak je me wakker?”
“Voor je medicijnen.”
“Maar ik had net een leuke droom.”
“Waarover?”
“Dat weet ik niet, maar het was wel leuk.”