Vroeg op. Auto in. Naar Eindhoven. Ik ga werken. Het is erg druk onderweg. Er zijn files. Ik arriveer te laat bij school. Daar baal ik van.
Yvonne gaat met Guusje naar het AMC. Als ik ’s middags thuiskom, ligt Guusje op de bank. Ze eet een boterham. Het bezoek aan het AMC verliep voorspoedig. Eerst lokale pijntherapie. Daarna bestralen. Tot slot een gesprek met de radiotherapeut.
Yvonne en ik willen graag snel effect zien. De radiotherapeut heeft uitgelegd dat de dosis bij bestraling laag is. Daarom zijn veel behandelingen nodig voordat Guusje echt iets gaat merken. We moeten geduld hebben. Rustig afwachten. Hopen dat het gaat werken.
De aanval op de pijn is ingezet met twee wapens.
Wapen 1: radiotherapie
Wapen 2: lokale pijntherapie
Om de strijd tegen de pijn te winnen moet Guusje werken aan haar gewicht.
De radiotherapeut zei: “Ik werk aan de bestrijding van jouw pijn, als jij werkt aan je gewicht.”
Een verpleegkundige van het Pijnteam legde uit dat voedsel belangrijk is. Pijn vraagt veel energie. Goed eten is noodzaak voor Guusje.
’s Middags vliegen de calorieën door het mondje. Het lijkt of Guusje de boodschap heeft opgepikt. Tijdens het avondeten gaat het mis. Guusje voelt zich erg beroerd. Als een ziek vogeltje zit ze naast me aan tafel. Warm eten lukt niet. Ze is misselijk.
Toch staat ze erop om na het avondeten naar Suzie, haar tekenlerares, te gaan. Tekenen vindt ze erg leuk. Gezellig samen met andere kinderen. Ik heb de neiging om te zeggen dat ze niet mag gaan. Ze oogt beroerd. Toch brengt Yvonne haar weg. Bij tekenles kan ze genieten. Even gewoon kind zijn.
 |
| Vandaag Dierendag Voor Balou een groot bot en een heerlijke boswandeling |