Zaterdag 8 oktober 2011

Ik zit aan de keukentafel. Ontbijt samen met Guusje en Yvonne. Ik vraag me af waar iedereen is. Ik ben gewend aan drukte. Het is te rustig.

Loes en Lisa hebben niet thuis geslapen. Janneke, Hans en Anton zijn naar scouting. Bijna niemand thuis. Toch is er genoeg te doen.

Nadeel van een huishouden met zes kinderen. Er is altijd wat te doen. Met name opruimen en daar heeft niemand zin in. Wat je ’s morgens opruimt is ’s avonds vaak weer een puinhoop. Opruimen lijkt zinloos.

Boodschappen doen is voor mij de belangrijkste taak deze ochtend. Daarna naar scouting. Samen met Yvonne en Guusje. Onze jongste dochter Loes wordt geïnstalleerd. Ze hoort nu officieel bij de Welpen.

Yvonne's broer René knoopt Loes de groepsdas om

Guusje is ook lid van Welpen. Blijven slapen, net zoals haar zus Loes, is voor haar niet mogelijk. Guusje zou deze zaterdag vroeg naar scouting gaan. Dat lukte niet. Ze was veel te moe.

’s Middags ga ik met Yvonne, Guusje en Anton naar Tilburg. Bij boekhandel Gianotten kun je vandaag op de foto. Guusje wil graag op de foto als Dolfje Weerwolfje.

Guusje als SuperDolfje

Guusje weet mij ook te vertellen dat Paul van Loon aanstaande woensdag naar dezelfde boekhandel komt. Ze wil graag een gesigneerd exemplaar van SuperDolfje. Paul van Loon is Guusje’s favoriete schrijver.

Aan het einde van de middag gaan we uit eten. Italiaans tafelen in Tilburg. We hebben iets te vieren. Ik kijk om me heen. Mijn vrouw Yvonne. Onze kinderen. Gezellig samen. Ik ben een rijk man.

Anton heeft lol

Het was een drukke zaterdag. Ik zie bij Guusje geen verandering. Niet wat pijn betreft. Moet ik geduld hebben? Waarschijnlijk wel. Geduld past niet bij mij. Ik ben meer type ‘ongeduld’ en dat zal wel nooit veranderen.