Een van die telefoontjes komt van Sta Op Tegen Kanker. Woensdagavond is er een programma op TV. Er wordt geld ingezameld voor KWF Kankerbestrijding. Of ik in ben voor een spotje van hooguit één minuut. Ik stem toe. Kost me uiteindelijk een hele middag.
De opname levert kaartjes op om morgenavond met het hele gezin als publiek aanwezig te zijn. Onze kinderen zijn dolblij. Een echte TV-show met sterren. Dat hebben ze nog nooit meegemaakt. Leuke dingen in een moeilijke tijd. Gezellig samen. Doen.Nog voor de opnames komen thuis de juffen van school langs. Ze brengen Guusje's rapport en schoolfoto's. Daar zit ze in haar rolstoel. Tussen haar klasgenootjes.
Het spotje wordt opgenomen in het AMC. Yvonne gaat mee. Fijn dat we samen zijn. We gingen altijd naar dit ziekenhuis om Guusje een lang leven te geven. Het werd uiteindelijk de plaats waar ze overleed. Iets meer dan twee weken geleden. Drie weken geleden gingen we ook naar het AMC. Toen leefde onze dochter nog. Zo bizar.
Als we thuiskomen zijn er weer kaarten en een pakket. Een gift van een meelevende bloglezer. Een mooie deken ter nagedachtenis aan Guusje. Laat het maar weer stromen, Lowie.
