Het boek heeft deze blog
als basis. Zoveel mogelijk heb ik de teksten intact gelaten. Toch is het geen
een-op-een kopie. Er is informatie toegevoegd: gebeurtenissen waarover niet
eerder is geschreven.
Deze ochtend rijd ik samen
met Yvonne naar Amersfoort. We hebben eerst een afspraak bij een drukkerij.
Daarna bij een bureau gespecialiseerd in vormgeving. We praten over de opmaak
van het boek. De komende dagen zal hard worden gewerkt om het boek klaar te
maken voor de drukpers. We spreken af dat we de komende dagen nauw zullen
samenwerken.
Halverwege de middag komen
we thuis. We halen de kinderen van school. Daarna laat ik de hond uit in de
bossen. Ik heb goede gesprekken bij school en in de bossen. Onlangs liet ik mij erover uit dat sommige
mensen vreemd uit de hoek kunnen komen, maar dat geldt natuurlijk niet voor
alle mensen. Verder telefoontjes die te maken hebben met het boek. In de loop
van de avond komen er planningen bij. De eerste gaat alleen over de vormgeving.
De tweede over het hele proces, tot aan de lancering van het boek.
Ik vind het spannend.
Vooral hoe het boek eruit gaat zien. Laat ik dan toch alvast maar een tip van
de sluier oplichten: er komen foto’s in en het krijgt een harde kaft. Dat zijn
allemaal zaken waarover al een beslissing is genomen. De mensen waarmee ik
samenwerk geven me vertrouwen dat het een prachtig boek gaat worden. Nu maar
hopen dat we veel exemplaren kunnen verkopen. Een monument voor Guusje waarmee
geld wordt ingezameld dat ten goede komt aan kinderen met kanker en hun
naasten. Mooier kan het niet.
Onze kinderen zijn al druk
met sinterklaas. We hebben lootjes getrokken voor surprise. Er wordt druk
geraden: wie heeft wie. Ik loof elk jaar tien euro uit voor degene die
voorafgaand aan sinterklaasavond precies kan vertellen wie welk lootje heeft
getrokken. Vorig jaar wonnen Janneke en Lisa. Ze moesten toen de geldprijs
delen. Waarom doe ik dit? Enkele jaren geleden was al weken voor
sinterklaasavond bekend wie welk lootje had getrokken. Sinds er een prijs
verbonden is aan het raden van de juiste ‘combinatie’ is het elk jaar een
sport. Men probeert elkaar bewust te misleiden. Heel amusant om mee te maken.
Ik kan enorm genieten van de discussies hierover tijdens het eten.
Het valt me op dat er best
veel gelachen wordt in huize Van Gorp. Ondanks het enorme verlies. Iedereen
‘doet’ iets met Guusje. Zo ben ik bezig een monumentje te maken in de vorm van
een boek. Ieder gezinslid pakt het omgaan met dit verlies anders aan. Wat we
vooral doen is gewoon praten over Guusje. Dood is bij ons in huis geen taboe.
De dood van Guusje is een deel van ons leven.