Als een kind
geboren wordt, ben je blij. Weet je dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
Vanaf het moment dat de kleine spruit de eerste kreet slaakt. Voor altijd
samen. Zo’n kind moet een plaats krijgen in je leven. Je moet aan elkaar
wennen. Een band opbouwen. Dat heeft tijd nodig.
Ik ervaar het
sterven van Guusje als een omgekeerde geboorte. Guusje’s leven was een deel van
mijn leven. In plaats van blijdschap bij de geboorte is er verdriet door haar
sterven. Weet ik dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Vanaf het moment
van doodgaan nooit meer samen. Dat verlies moet een plaats krijgen in mijn leven.
Ik moet er aan wennen. Haar loslaten. Dat heeft tijd nodig. Veel tijd.
Ieder mens bouwt
op eigen wijze een band op met zijn pasgeboren kind. Zo is het ook met loslaten
van je kind. Ik vind ‘loslaten’ eigenlijk niet het juiste woord. Ook met je
overleden kind ben je voor altijd verbonden, in gedachten.
Yvonne en ik
kiezen voor een rustig weekend. We doen inkopen voor 5 december. Lisa viert
haar verjaardag voor vriendinnen. Ik vraag mijn zus Miriam om kritisch de tekst
van ‘Kanjerguusje het boek’ door te nemen.
Ik besluit stil te
zijn op Twitter en Facebook. Even geen social media. Ik heb in totaal meer dan
zesduizend reacties op mijn blog. Dit weekend neem ik eens rustig de tijd om
een groot deel te lezen. Erg indrukwekkend en warm. Verder willen we misschien
foto’s opnemen in ‘Kanjerguusje het boek’. Yvonne en ik kijken foto’s van de
afgelopen maanden. Ik moet af en toe flink blazen. Vooral foto’s waarop Guusje
recht in de camera kijkt komen ‘binnen’. Alsof ze tegen me begint te praten.
Iets tegen me wil zeggen. Haar grote ogen. Ze kijken me aan. Recht in mijn
hart.
Ik heb dit weekend
niet echt iets te vertellen. Ik zou graag nadenken over de toekomst. Dat deed
ik altijd graag: plannen maken. Deze twee dagen kijk ik vooral terug. Ik heb
het idee dat ik me niet realiseer wat er gebeurd is. Alsof het zich allemaal
heeft afgespeeld in het leven van iemand anders. Zo dadelijk komt onze Guusje
gewoon de trap af, omdat ze niet kan slapen. Dan gaan we samen filmpjes kijken
op YouTube. Het is zo raar. Ik denk nog steeds dat ze boven in haar bed ligt te
slapen, maar ik weet dat het niet zo is. Mijn ratio en mijn emotie zijn het nog
steeds niet met elkaar eens. Ik vraag me af hoe lang dat nog zo blijft. Ik heb
hierover al verschillende e-mails ontvangen van ervaringsdeskundigen. Het zou
best wel eens een paar jaartjes kunnen duren.