Donderdag 22 december 2011

Ik word wakker. Wat voel ik? Het gouden hartje met Guusje’s as. Een fijn gevoel. Ik moet er niet aan denken het kettinkje nog ooit af te doen. Wat ben ik veranderd. Ik vond mannen met een ketting altijd een beetje verwijfde types. Nu voor altijd een ketting met Guusje om mijn hals. Tot het licht ooit dooft.

Guusje is weer thuis. Sinds gisteren staat haar as op haar eigen tafel. Ik noem het ook wel eens ‘haar altaar’. Gisteravond zei Yvonne dat ze er niet aan moet denken dat we op vakantie gaan. Ik snapte het eerst niet. Waarom niet? Omdat Guusje dan alleen thuis blijft. Ik voel hetzelfde. We moeten er niet aan denken om haar alleen thuis achter te laten.

De ochtend verloopt rommelig. Op mijn bureau ligt een grote stapel post al dagen op me te wachten. Iets wat al dagen wacht kan nog wel een dag langer wachten. Morgen nieuwe ronde en dus nieuwe kansen.

Yvonne en ik voeren gesprekken op straat en in winkels. We drinken een kop koffie bij Frank in het kantoortje van zijn winkel. Bruna Kaatsheuvel verkoopt veel boeken van KanjerGuusje. Ook in de rest van Nederland stijgen de verkopen. Het boek is sinds zaterdag te koop. Er zijn nu al boekwinkels die voor de derde keer bestellen.

Terwijl Yvonne en ik praten met Frank, melden zich twee mannen. Ze willen beiden een gesigneerd exemplaar. Voor mij is dit nieuw. Het leven van een auteur. Ik vind het prettig om te signeren. Zeker als ik tijd heb voor een gesprek. Soms lukt het me een persoonlijke boodschap in het boek te schrijven.

’s Avonds kerstmarkt op school. De opbrengst is voor Stichting KanjerGuusje en KWF Kankerbestrijding. Eerst breng ik Loes en Anton naar school. Zij eten samen met hun klas. Een uur later arriveren Yvonne en ik samen met Lisa en Hans op school. Het is gezellig druk. Er zijn bijzondere momenten. Zo gaan Yvonne en ik even de klas in van Guusje. Op haar tafeltje kaarsen en foto’s. Er zijn tranen.

Ik heb een gesprek met de vader van Justin. Guusje en Justin zijn klasgenootjes. Guusje overleed 30 oktober. De moeder van Justin 3 dagen eerder. We delen ons gevoelens: geen zin in kerstmis. Zeker nu de vader van Justin er alleen voor staat. Hij draagt verdriet mee en moet ook nog de taken van zijn vrouw overnemen binnen het gezin. Een zware opgave. Worstelen met heftige emoties en praktische problemen.

Aan het eind is het druk op het schoolplein. Er zijn mooie woorden. Door de acties voor KanjerGuusje en KWF toont de school dat ze meeleven met de families van Justin en Guusje. Ik ben er heel stil van. Wat een mooi en warm gebaar.

Loes heeft geluk. Een van de onderdelen op de kerstmarkt ik is het raden van het gewicht van een taart. Loes wint een prachtige kersttaart.

Thuisgekomen praat Yvonne met Loes. Winnen geeft een goed gevoel. Delen een nog beter gevoel. Vaak laat Loes zich niet makkelijk overtuigen. Vandaag wel. Delen hoort bij kerstmis. Morgen gaat de taart mee terug naar school. Wie in de klas van Loes wil er een stukje taart? Kerstmis als feest van het delen.