Zaterdag 17 december 2011

Ik word wakker. Kort geslapen. Ik denk terug aan een mooie avond. Met allemaal mensen die ons een warm hart toedragen. Ik kijk de fotoreportage terug die Jan in ’t Groen heeft gemaakt. Twee foto’s springen er voor mij uit.

Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Er zijn gisteren geen boeken bezorgd bij Bruna Kaatsheuvel. Er is iets mis gegaan met het transport. De boeken zijn er wel, maar niet op de juiste plaats. Er zijn veel reserveringen bij Bruna Kaatsheuvel. Ik moet er niet aan denken dat er vandaag geen boeken zijn. Er is een vrachtwagen geregeld die om half 9 de boeken brengt. Ik loop tegen half 9 richting Bruna. Eigenaar Frank is al aanwezig. We zijn nog maar net in gesprek of er staat een kerel voor de deur. Goed nieuws. Daar zijn de boeken. Ik help met het maken van stapeltjes op een tafel. Ik voel trots. Stapels KanjerGuusjes kijken me aan.

Zeven weken geleden kwamen er vier vriendinnen naar Amsterdam. Op bezoek bij Guusje in het Emma Kinderziekenhuis. Een dag later overleed Guusje. Gisteren heeft Nikki van mij een boek gehad. Ook de andere drie meisjes krijgen van Yvonne en mij een boek. We gaan deze brengen. Je ziet dat de vriendinnen Guusje heel erg missen. Ik voel ontroering.

In de loop van de dag ontvang ik sms’jes van eigenaar Frank van Bruna Kaatsheuvel. Hij verkoopt veel boeken. Niet alleen veel verkoop in Kaatsheuvel. Ik breng ook boeken naar Bruna in Dongen en Selexyz Gianotten in Tilburg. De boeken van gisteren zijn nu al op. Yvonne gaat mee. In Tilburg een kort bezoek aan Guusje’s favoriete lunchroom. De eigenaar kent haar bestelling: een warm croissantje salami kaas pesto.

Op Twitter veel berichtjes over KanjerGuusje. Mensen die het boek voor het eerst in handen krijgen. Veel enthousiaste woorden. Een monument voor Guusje. Er zijn ook mensen die gaan lezen. Ook dan positieve reacties. Een boek dat je niet weg kunt leggen. Je blijft lezen. Veel mooie woorden. Het voelt vreemd. Zo mooi en zo onwerkelijk. Morgen is het nog maar zeven weken geleden dat Guusje overleed. Nu noemt Bruna haar verhaal een ‘bestseller’.

Om kwart voor 11 zitten we met z’n allen voor de buis. Hart van Nederland heeft afgelopen donderdag opnames gemaakt. Vanavond de uitzending. Het item is erg mooi geworden. Veel foto’s van een jonge Guusje. Vrolijk lachen en sprekende ogen. De uitzending kun je bekijken via deze link. Na de uitzending zijn er emoties.

Vervolgens naar de jarige buurman. Voor het eerst in weken een pilsje. Het smaakt goed. We babbelen met de buren. Gezellige gesprekken. Thuisgekomen gaat Yvonne naar bed. Ik plof neer op de bank. Laptop erbij en bloggen maar. Ik merk dat het verlies zwaarder wordt. Wie heeft het hier over verwerken? Ik sprak vanmorgen een dame uit onze straat. Ze vertelde over haar zus die vijftig jaar geleden haar zoon verloor. Ze vroeg die zus onlangs of ze nog vaak aan haar zoon dacht. Het antwoord was: elke dag. 


Elke dag 
Denken aan Guusje
Dat is het mooi


Elke dag 
Guusje langer missen 
Steeds meer pijn