Thuis koffie drinken.
Yvonne gaat boodschappen doen. Ik pak de auto en rijd naar Waalwijk. Tegen half
12 stap ik de studio binnen van RTV Midden Brabant. Eric Dankers presenteert
een programma waarin ik een en ander mag vertellen over mijn boek. Voor ik het weet
is het 12 uur. Daarna babbelen Eric en ik verder met een kopje koffie erbij.
Eric verwondert zich erover dat ik zonder emotioneel te worden kan vertellen
over Guusje. Vreemde is dat ik ineens emotioneel word. Er ligt een CD op tafel
van Droomvlucht. Dit is de musical waar Guusje zo enorm van genoten heeft. Ik
hoor de emotie in mijn stem. Het zijn momenten waarop het ‘binnen komt’, totaal
onverwacht.
Er komen veel tweets
voorbij over het wel of niet kunnen leveren van het boek. Ik maak me zorgen.
Gaat het allemaal wel goed? Gelukkig weet ik dat Jan-Willem, de voorzitter van
de stichting, op de achtergrond enorm meehelpt om alles in goede banen te
leiden. Hij stuurt af en toe een sms’je om me op de hoogte te houden. Er rijden
boeken door het land. Komen ze ook op de juiste bestemming aan?
Om 5 uur worden de
bestuursleden van Stichting KanjerGuusje verwacht bij Rabobank Kaatsheuvel voor
het in ontvangst nemen van een cheque. Helaas heeft Jan-Willem het nog te druk
met logistieke strubbelingen op de achtergrond. Vanmiddag stond de status van
mijn boek op ‘niet leverbaar’ bij Bruna.nl. Daar baal ik enorm van.
De andere twee
bestuursleden zijn wel aanwezig. Samen met Dorine en Dennis nemen Yvonne en ik
een cheque van maar liefst 1.500 euro in ontvangst. Daarna praten we met
kantoordirecteur Carola Geerts. Zij zet nog eens uiteen wat Rabobank gaat doen
om Stichting KanjerGuusje op de kaart te zetten. Ze geeft aan dat iedereen
binnen de bank enorm betrokken is bij onze stichting. Dat doet ons goed.
Vanavond eten de
bestuursleden van Stichting KanjerGuusje bij ons thuis. Vrijdagavond dus friet.
Jan-Willem en zijn vrouw Pasha arriveren, als ik wil beginnen met friet bakken. Jan-Willem ziet er vermoeid uit. Tijdens het eten komen goede berichten door. De
boeken die online zijn besteld vallen morgen bij de mensen in de bus. De
status bij Bruna.nl is inmiddels ‘bestellen’ geworden. Goed nieuws.
Om 8 uur stap ik samen met
Yvonne en Lisa binnen bij Bruna. Onze andere kinderen zijn er al. Ik kijk rond.
Allemaal mensen die Guusje een warm hart toedragen. Er is een scherm waarop
foto’s voorbij komen van Guusje. In het midden een tafel met een prachtige
taart: Guusje’s roze pet en een boek met de tekst van ‘mijn leven is van mij’.
Ik voel emotie. Ons meisje.
Ik spreek ontspannen. Mijn
toespraak gaat beter dan gisteren. Dat geldt ook voor Jan-Willem. Ik reik het
eerste exemplaar uit aan Nikki. Zij is heel erg belangrijk geweest voor Guusje.
Dat geldt ook voor haar ouders. Nikki’s vader stapt naar voren. Hij houdt een
emotionele toespraak. Het raakt me.
Na de presentatie stelt
een rij van mensen zich op voor een gesigneerd exemplaar. Ik praat graag. Jammer
voor de wachtrij. Woorden van bewondering gaan over en weer. Het voelt goed.
Aan het eind kijken we terug op een geslaagde avond. De laatste voor wie ik een
boek signeer is eigenaar Frank.
Op de terugweg stappen
Yvonne en ik samen met het bestuur van Stichting KanjerGuusje binnen bij
restaurant De Lakei. Ook hier goede ideeën voor steun. De wereld is mooi. Ik
ben moe. Zal ik mijn bed induiken of een blogbericht schrijven?
Voor een foto-impressie
van de boekpresentatie klik hier.
Hieronder vind je de tekst
die Nikki’s vader Victor voor ons uitsprak.
Wat is dit een schitterend
mooi boek geworden!
Om heel eerlijk te zijn,
we hadden niet anders verwacht dat het boek zo mooi en bijzonder zou worden.
Het is onvoorstelbaar hoe jij en je gezin, in zo’n korte en vooral zware
periode, dit hebben kunnen realiseren. Om jouw eigen mooie woorden maar eens te
gebruiken: dit is geen werk, maar liefde. En passie. Liefde voor jullie lieve
Guusje, passie voor alle andere kinderen met kanker.
Vanaf het moment dat
Guusje ziek werd hebben wij, net als vele anderen, intensief met jullie
meegeleefd. Het greep ons aan. We hebben veel bewondering voor de wijze waarop
jij, Yvonne en de kinderen dag en nacht voor Guusje zorgden. Er alles aan deden
om haar verschrikkelijke ziekte ook met mooie momenten te compenseren. Hoe
moeilijk en zwaar het ook was.
In de afgelopen periode is
er een contact ontstaan tussen de familie van Gorp en de familie Henskens, een
erg waardevol contact vinden wij. En dat contact ging, hoe kan het ook anders,
vooral over Guusje... en Nikki!
Maar...
Met Nikki ging het goed,
met Guusje ging het slecht. Wij hadden een lange, onbezorgde zomervakantie met
veel zon. Jullie verbleven in ziekenhuizen, voelden angst, machteloosheid en
onzekerheid. Probeerden met het hele gezin er het beste van te maken, tussen
alle regenbuien door... Voor ons was de zomer genieten, voor jullie was het
survival.
Dat is hard en zo
oneerlijk, daar hadden wij het regelmatig moeilijk mee.
Nikki is een aantal keren
bij Guusje in het AMC op bezoek geweest. Tafelvoetballen in de speelkamer,
gitaar spelen en liedjes zingen. Maar ook om er te zijn toen het echt niet meer
ging met Guusje... haar laatste dagen... ’s-avonds laat in het gedimde kamertje
van Guusje, in het grote, uitgestorven en donkere AMC... Afscheid nemen van
haar vriendinnetje. En Nikki vond het fijn om bij Guusje te zijn.
Guusje is tijdens haar
ziekte ook regelmatig bij ons thuis geweest. Samen met Nikki koekjes bakken,
samen schilderen in de tuin, samen op luchtbedjes ronddobberen in het
zwembadje, het tuinconcert van Nikki met klasgenootjes. Dit waren korte
bezoekjes, want altijd kwam die verdomde, afschuwelijke en slopende pijn weer
roet in het eten gooien. Maar Guusje en Nikki genoten dan wél! Ze genoten samen
van die mooie, korte momenten.
Voor ons gezin is het
hebben kunnen bijdragen aan deze mini-piekmomentjes van Guusje het meest
waardevolle van afgelopen periode geweest. Dit willen we jullie laten weten.
Lowie, Yvonne, Janneke,
Lisa, Hans, Anton en Loes:
Jullie weten dat er nog
een lange, moeilijke weg te gaan is. Met vele pijnlijke en verdrietige
momenten. Een liefdevoller en warmer gezin had Guusje zich niet kunnen wensen.
En juist om deze reden zullen jullie de kracht hebben om hier met elkaar door
heen te komen.
We vinden het heel bijzonder
dat ons gezin, Alice, Maaike, Nikki en ik, het eerste exemplaar van
KanjerGuusje van jullie, hier in Kaatsheuvel, mag ontvangen.
We missen Guusje.